Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 2 sierpnia 2017 r. (II OSK 2167/16), w którym oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 11 maja 2016 r. (II SA/Sz 1398/15).
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym. Inwestor zgłosił w starostwie powiatowym budowę namiotu o konstrukcji aluminiowej o wymiarach 12 m x 15 m. Od tego zgłoszenia starosta wniósł sprzeciw. Inwestor złożył odwołanie od sprzeciwu, ale wojewoda utrzymał sprzeciw w mocy. Pomimo sprzeciwu, inwestor zrealizował inwestycję określoną z zgłoszeniu. A zawiadomiony o tym powiatowy inspektor nadzoru budowlanego (PINB) wszczął postępowania w sprawie zgodności z prawem wybudowania tej inwestycji.
PINB potwierdził, że namiot został wzniesiony pomimo sprzeciwu organu administracji architektoniczno-budowlanej i że stanowi on tymczasowy obiekt budowlany. Ponadto, PINB ustalił, że dla terenu, na którym posadowiony jest ów namiot obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zakazuje on jednak w tym miejscu lokalizowania tymczasowych obiektów budowlanych. W konsekwencji, wybudowany namiot sprzeczny jest z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. PINB wydał więc decyzję na podstawie art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego nakazującą rozbiórkę namiotu.
Od decyzji PINB odwołanie złożył inwestor. Jednak organ odwoławczy – wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego (WINB) – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. WINB wskazał, że właściwe postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zakazują budowy tymczasowych obiektów budowlanych, w tym zlokalizowanych na 120 dni, z wyjątkiem miejsc określonych na rysunku planu. Obszar, na którym zlokalizowany jest sporny namiot położony jest poza wyznaczonymi na planie strefami lokalizacji tymczasowych obiektów budowlanych. Tym samym zdaniem organu odwoławczego dokonane przez inwestor zgłoszenie zamiaru posadowienia tymczasowego obiektu budowlanego jest sprzeczne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zdaniem WINB uzasadnia to konieczność wydania decyzji nakazującej rozbiórkę wykonanej już inwestycji.
Od decyzji WINB inwestor złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. WSA oddalił jednak tę skargę. Sąd uznał, że zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 12 Prawa budowlanego, pozwolenia na budowę nie wymaga budowa tymczasowych obiektów budowlanych, niepołączonych trwale z gruntem i przewidzianych do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1, ale nie później niż przed upływem 120 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu. Budowa, o jakiej mowa w powyższym przepisie wymaga natomiast zgłoszenia właściwemu organowi (zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego).
