- Decyzja wydana przez organ prowadzący postępowanie administracyjne obejmowała załącznik, którego nie podpisano. W treści decyzji wskazano jednak na ten załącznik i szczegółowo go opisano. Nie ma wątpliwości, że dany załącznik jest częścią określonej decyzji. Czy w takim przypadku niepodpisanie załącznika powoduje nieważność decyzji?
Nie.
Zgodnie z art. 107 § 1 pkt 8 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej k.p.a.) decyzja musi zawierać m.in. podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego pracownika organu upoważnionego do wydania decyzji, a jeżeli decyzja została wydana w formie dokumentu elektronicznego - kwalifikowany podpis elektroniczny. W orzecznictwie rozbieżnie oceniane są skutki niepodpisania decyzji. Podnosi się, że skutkiem braku podpisu jest nieistnienie decyzji (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 28 września 2017 r., sygn. II SA/Kr 721/17, LEX nr 2373250). Wyrażany jest jednak także pogląd, że brak podpisu uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji - zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. (por. np. wyrok WSA w Warszawie z 8 czerwca 2018 r., sygn. VII SA/Wa 2175/17, LEX nr 2510935). Zwraca się przy tym uwagę, że dla prawnego bytu decyzji, czyli stwierdzenia istnienia ważnej decyzji wydanej przez właściwy organ, konieczne jest, aby co najmniej jeden egzemplarz decyzji został zaopatrzony w wymagany podpis. Nie wyklucza to praktyki zaopatrywania przez organ w wymagany podpis większej ilość egzemplarzy decyzji (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 marca 2019 r., sygn. I GSK 3162/18, LEX nr 2641919). Doręczenie stronom postępowania decyzji bez podpisu, ale opatrzonej wskazaniem osoby upoważnionej do jej wydania, nie wystarcza do stwierdzenia nieistnienia decyzji, czy jej nieważności, jeżeli w aktach administracyjnych znajduje się egzemplarz tej decyzji, który został prawidłowo podpisany (wyrok WSA w Gdańsku z 27 marca 2019 r., sygn. II SA/Gd 643/18, LEX nr 2644212). Podpis pod decyzją musi być własnoręczny, ale nie musi być czytelny (por. np. wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 11 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Go 49/18, LEX nr 2482409). W wyroku NSA w Warszawie z 21 czerwca 1999 r. (sygn. IV SA 1757/98, LEX nr 47867) stwierdzono, że załącznik do decyzji, stanowiący jej integralną część, musi odpowiadać takim samym wymogom jak decyzja. Załącznik powinien zawierać stosowną adnotację opatrzoną podpisem i pieczęcią oraz wskazującą datę i numer decyzji. Zgodnie z wyrokiem WSA w Krakowie z 24 marca 2011 r. (sygn. II SA/Kr 130/11, LEX nr 784068) brak podpisania załącznika stanowi rażące naruszenie prawa, którego skutkiem jest nieważność decyzji. Podnosi się jednak także, że art. 107 § 1 k.p.a. reguluje przede wszystkim kwestię podpisu na decyzji. To decyzja określa jaki dokument stanowi jej załącznik. Załącznik powinien być tak opisany, aby nie powstawały wątpliwości co do jego związku z określoną decyzją (por. wyrok NSA z 7 marca 2008 r., sygn. II OSK 1742/06, LEX nr 490163). W wyroku NSA z 6 czerwca 2013 r. (sygn. II OSK 346/12, LEX nr 1352912) przyjęto, że sam brak podpisu na załączniku do decyzji nie stanowi naruszenia art. 107 § 1 k.p.a. mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy w sytuacji, gdy nie zachodzą wątpliwości co do związku załącznika z decyzją.
Autorka jest radcą prawnym
podstawa prawna:art. 107 ustawy 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. DzU z 2018 r. poz. 2096 ze zm.)
