Tak wynika z odpowiedzi, jakiej udzielił podatnikowi 20 lutego 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (IPTPB1/415-754/13-2/MD).
Gdy będą koszty, a nie będzie przychodów
Podatnik prowadzi od lipca 2013 r. jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie działalności prawniczej w formie kancelarii radcy prawego. Wykupił polisę do umowy ubezpieczenia utraty dochodu w następstwie śmierci lub trwałej i całkowitej niezdolności do pracy. Co miesiąc płaci składkę w wysokości 156 zł. W jego ocenie taka polisa ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą ponieważ jako radca musi przemieszczać się do klientów czy na sprawy sądowe, a to powoduje prawdopodobieństwo powstania kolizji, w następstwie której, jako firma jednoosobowa, radca nie będzie mógł przez pewien czas prowadzić działalności. To zaś spowoduje częściową utratą przychodu z działalności. Polisa jest więc po to, by zapewnić pokrycie kosztów związanych z działalnością podczas niezdolności do pracy.
We wniosku o interpretację radca prawny wskazał, że zaliczenie w koszty działalności składki na ubezpieczenie od utraty dochodu ma podstawę prawną. Chodzi o art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten mówi, że kosztem uzyskania przychodu nie mogą być składki opłacone przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II, wymienionych w załączniku do ustawy z 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:
Zdaniem podatnika wykupiona przez niego polisa zalicza się do umów wymienionych jako wyjątki w art. 23 ust. l pkt 57 ustawy o PIT, a konkretnie do działu II - pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe, podpunkt a) oraz b), które obejmują odpowiednio: ubezpieczania wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (grupa l), ubezpieczenia choroby (grupa 2).
Wydatek na cele osobiste
Fiskus odmówił podatnikowi racji. Jak wskazał, przepis art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wyłącznie pracodawców, a podatnik nie opłaca składek na rzecz pracowników, lecz w swoim imieniu. Dyrektor IS stwierdził, że wykupione przez radcę ubezpieczenie nie ma na celu zabezpieczenia źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Jego celem jest bowiem finansowe zabezpieczenie osobiste radcy na czas, gdy nie będzie mógł wykonywać działalności w wyniku choroby lub wypadku.
