Zarobki brutto za godzinę pracy:
- pielęgniarka – 7 euro,
- budowlaniec – 6–8 euro,
- kelner – 4–6 euro ( z napiwkami – do 2 tysięcy euro miesięcznie).
Zameldowanie
W Austrii istnieje obowiązek meldunkowy. Po trzech miesiącach od przyjazdu pracownik musi zgłosić się w odpowiednim urzędzie (Aufenthaltsbehörde) w miejscu zamieszkania. Do zameldowania wystarczy mieć ze sobą paszport lub dowód. Na miejscu konieczne będzie wypełnienie odpowiedniego wniosku. Urzędnicy pomogą wypełnić właściwie ten formularz.
Za niedopełnienie tej powinności pracownikowi będzie groziła grzywna. Pracownik otrzymuje potwierdzenie zameldowania (Anmeldebescheinigung). Dokument ten jest wydawany jednak dopiero wówczas, gdy poświadczy, że będzie w stanie pokryć koszty swojego pobytu na terenie Austrii oraz będzie posiadał ważne ubezpieczenie zdrowotne.
W formularzu meldunkowym znajduje się rubryka „podatek kościelny". Zadeklarowanie przez pracownika przynależności do jednej z oficjalnie zarejestrowanych w kraju gmin wyznaniowych będzie skutkowało koniecznością odprowadzania 1proc. rocznych dochodów. Brak wypełniania tego obowiązku będzie skutkował utratą dostępu do posług i sakramentów (chrzest, komunia, ślub).
Każda osoba pracująca na terenie Austrii musi również wyrobić kartę podatkową (Lohnzettel), a następnie przekazać ją swojemu pracodawcy. Pracodawca wg tej karty odpowiednio potrąca podatek od płac (Lohnsteuer) i odprowadza go do urzędu skarbowego.
Mieszkanie
Koszty wynajmu mieszkania są zróżnicowane w zależności od regionu. Najtaniej jest w Burgenland, gdzie wynajęcie mieszkania kosztuje przeciętnie 3,52 euro/mkw., a najdrożej w Vorarlberg – 5,82euro/mkw. Cena wynajmu jest zmienna również w zależności od dostępu do komunikacji, infrastruktury dzielnicy, wyposażenia mieszkania.
Za małe mieszkanie o powierzchni 40 mkw. w „średniej klasy" dzielnicy Wiednia trzeba zapłacić ok. 300–400 euro miesięcznie, plus koszty eksploatacji ok. 200 euro miesięcznie. Małe mieszkania są często droższe (za 1 mkw.) niż mieszkania większe. Do tego dochodzą jeszcze koszty prowizji dla pośrednika (ok. 25 proc. ceny wynajmu), koszty ogrzewania, gazu i energii elektrycznej.
Sprawy związane z wynajmowaniem mieszkań są uregulowane w tzw. ustawie czynszowej. Przed podpisaniem umowy dobrze jest zasięgnąć porady w celu sprawdzenia treści umowy. Informacje o wolnych mieszkaniach do wynajęcia lub kupienia można znaleźć w gazetach codziennych („Kurier", „Krone", „Standard", „Presje"), a szczególnie dużo jest ich w wydaniach sobotnio-niedzielnych.
Oferty wynajmu mieszkań można znaleźć m.in.
w: www.kurier.at, www.krone.at, http://derstandard.at, www.immobazar.at, www.immobilien.net, www.immodirekt.at, www.ovi.at/de/verband/index.php.
Poza tym w agencjach nieruchomości i na stronach internetowych. Wiele miast i gmin jest właścicielami mieszkań komunalnych, które można wynajmować i w których opłaty czynszowe są relatywnie niższe.
Katarzyna Gospodarowicz, radca prawny z Kancelarii Schampera, Dubis, Zając i Wspólnicy Sp.k.
Komentuje Katarzyna Gospodarowicz, radca prawny z Kancelarii Schampera, Dubis, Zając i Wspólnicy Sp.k.
W jakich instytucjach szukać pomocy prawnej
Każdy z zatrudnionych za granicą, jeszcze przed wyjazdem, powinien wiedzieć, jaka instytucja w miejscu świadczenia pracy pomoże mu skutecznie walczyć o swoje prawa.
I tak, w przypadku wyjazdu i podjęcia pracy w Niemczech, warto udać się do Centrali Niemieckiego Zrzeszenia Związków Zawodowych (DGB).
Niemieccy związkowcy już jakiś czas temu zauważyli potrzebę objęcia swoją ochroną również pracowników z Polski. Wiedzą oni doskonale, że obcokrajowcy, często nieznający dobrze języka danego państwa, nie są w stanie walczyć o swoje wynagrodzenie czy minimalne prawa socjalne. W największych niemieckich miastach (m.in. w Berlinie, Frankfurcie, Stuttgarcie) powstały biura doradcze dla pracowników ze wschodnioeuropejskich państw UE.
W przypadku wyjazdu do Francji mechanizm jest podobny. Jeżeli pracownik nie będzie władał językiem francuskim na tyle, aby porozumieć się ze związkowcami, powinien nawiązać kontakt z polskim stowarzyszeniem Association PARABOLE.
Ochroną praw zatrudnionego natomiast w Norwegii zajmie się tamtejsza inspekcja pracy (Arbeidstilsynet). Instytucja ta uruchomiła również linię telefoniczną w języku polskim. Podobnie jak w Niemczech czy Francji skutecznym sposobem ochrony praw pracowniczych w Norwegii jest zapisanie się do związku zawodowego.
