Jakby cały świat się zawalił

To było w Nowym Jorku, a ja siedziałam w Warszawie, więc nie miałam łez w oczach. Czułam trudny do opisania lęk, ale nie zastanawiałam się nad tym, miałam za dużo rzeczy do przekazania. Zapanował chaos, pamiętam moment, kiedy mówiliśmy widzom, że porwano kilkanaście amerykańskich samolotów. Potem dopiero głos w słuchawce mówił mi, którą informację trzeba sprostować, a którą powtórzyć pięć razy.

[b]Co było najtrudniejsze?[/b]

Moment, kiedy zobaczyłam, że z okna wyskoczył człowiek. CNN dawała to na żywo, więc my także. Na początku nie było widać, czy to ludzie lecą, czy kserokopiarki, ale potem kamera pokazała zbliżenie na mężczyznę, który przywiązywał sobie płaszcz do przegubów, by zrobić z niego spadochron. Inni trzymali się za ręce, niektórzy machali... Nigdy nie oglądałam taśm z zapisem tego dyżuru, obiecujemy sobie z Grzegorzem Miecugowem, że kupimy kiedyś butelkę whisky i spróbujemy to obejrzeć. Był jeszcze jeden straszny moment – gdy kilka godzin po ataku zawaliła się pierwsza wieża, a potem druga. Zapadały się bardzo wolno, i my mówiliśmy o tym bardzo wolno. Powiedziałam, że nie ma już World Trade Center, że tam już nic nie ma. Czułam, jakby cały świat się zawalił.

[i]rozmawiał Krzysztof Feusette[/i]