Spektakl Teatru Śląskiego powstał pod patronatem Unii Teatrów Europy, a odczytania dramatu podjął się Attila Keresztes, węgierski artysta z Rumunii. Półtora roku temu, prowadząc warsztat reżyserski z Gombrowicza, zetknął się z nim dyrektor Tadeusz Bradecki i zaprosił do Katowic. Wraz z nim przyjechała scenografka Bianca Imelda Jeremias. Stworzyli intrygujące przedstawienie.
Do galerii Gombrowiczowskich osób dramatu reżyser dopisał rolę wiedźmy – upostaciowienie zła. Grająca ją Joanna Wawrzyńska inicjuje każdy z aktów mową w niezrozumiałym języku. Złorzeczy światu, aż wieje grozą. Tym zabiegiem "Iwona" wpisuje się w tradycję szekspirowskich rozważań na temat namiętności, z których najsilniejszą zdaje się być władza.
[srodtytul]Zepsuci mężczyźni [/srodtytul]
W interpretacji Keresztesa "Iwonę" zdominowali zepsuci do cna, ale i niedojrzali do pełnienia przywódczej roli mężczyźni. Taki jest Król Ignacy w kreacji Grzegorza Przybyła, takie jest otoczenie jego syna, takim – choć próbuje się temu przeciwstawić – staje się Książę Filip Michała Rolnickiego. Ignacy ma legitymację do rządzenia, ale wykazuje zupełny brak kompetencji.
Demiurgiem zdarzeń pałacowych jest zatem przewrotny i inteligentny Szambelan Jerzego Głybina. W kobiecym gorsecie, z kolczykiem w uchu i boa z piór na szyi pociąga za pałacowe sznurki. Tylko Walenty Romana Michalskiego zdaje się być całkowicie niezależny – godnie kroczy przez scenę, jakby to on był faktycznym monarchą.
