W tle niedoszłego spotkania głowy Kościoła katolickiego z buddyjskim przywódcą są oczywiście Chiny. Państwo wciąż dalekie od demokratycznych standardów, od lat zwalczające wszelkie przejawy narodowej i religijnej tożsamości 4,5-milionowej buddyjskiej mniejszości tybetańskiej.
Ale chińskie władze – o czym zdają się nie pamiętać niektórzy obrońcy praw człowieka – z zaciekłością walczą przecież także z wyznawcami innych religii. Około 8 milionów katolików w Chinach, związanych z podziemnym Kościołem lojalnym wobec Watykanu, podlega od dawna prześladowaniom. Kolejnych 5 milionów jest poddanych ścisłej politycznej kontroli w oderwanym od Stolicy Apostolskiej „kościele patriotycznym".
Warto, aby ci, którzy domagają się dziś od Benedykta XVI spotkania z Dalajlamą, spojrzeli na sytuację w Chinach przez pryzmat wyznawanych przez siebie wartości. Czy z czystym sumieniem mogą dziś stwierdzić, że prawa obywatelskie milionów uciśnionych Tybetańczyków są więcej warte niż prawa milionów represjonowanych chińskich katolików? A jeśli tak, to jakiej moralnej wagi używają, aby porównać wartość praw człowieka?
Bądźmy szczerzy. Decyzja papieża, aby przyjąć w Watykanie Dalajlamę, niemal na pewno nie zmieniłaby sytuacji mieszkańców Tybetu, mogłaby natomiast zaprzepaścić realne szanse na poprawę sytuacji chińskich katolików.
Szczególnie dziś, gdy władze w Pekinie przed olimpiadą 2008 roku dają sygnały, że gotowe są na znormalizowanie stosunków z Watykanem i sugerują, że zgodzą się na zjednoczenie podzielonego Kościoła w Chinach.
