Starają się obietnice polityków ocalić od zapomnienia

Dotychczas skatalogowano ich ponad 200. Składało je kilkudziesięciu polskich polityków - od premiera i szefa największego opozycyjnego ugrupowania w Polsce po szeregowych parlamentarzystów. Zapowiadają fundamentalne przemiany, ale także rozwiązanie lokalnych problemów, np. wyremontowanie Bramy Napoleońskiej w Ślesinie, utworzenie ośrodka egzaminacyjnego prawa jazdy w Głogowie, budowę skateparku w Grudziądzu.

Najwięcej obietnic, bo ponad 130, zarejestrowano w przypadku PO. Te mają największe szanse na spełnienie, bo ta partia sprawuje władzę od pięciu lat. Z 15 obietnic złożonych przez premiera większość zapowiada pogorszenie sytuacji poszczególnych grup społecznych: to m. in. mniejsze emerytury dla sędziów i prokuratorów, zrównanie wieku emerytalnego, zniesienie przywilejów emerytalnych dla niepracujących bezpośrednio przy wydobyciu węgla, podatki od wydobycia miedzi.

Prof. Antoni Kamiński, były  szef Transparency International w Polsce, zauważa, że w porównaniu z rozwiniętymi demokracjami w Europie stopień rozliczania polskich polityków ze składanych obietnic jest nieporównywalnie mniejszy. - Dobrze, że powstał taki element mechanizmu kontrolnego - mówi prof. Kamiński.

Wskazuje też powód, dla którego beztroskie rzucanie obietnic na wiatr ma w Polsce spore społeczne przyzwolenie. - Wynika to ze specyfiki wyborów Polsce - zauważa prof. Kamiński. - Tu głosuje się najpierw na partię, a potem na znane nazwisko. A rozliczanie zobietnic wyborczych jest trzeciorzędnym elementem decyzji.