Niewidomi turyści obejrzą Kraków

– Bardzo powoli, ale chyba zaczyna się dziać coś dobrego – mówi Robert Więckowski, redaktor naczelny pisma „Pochodnia” wydawanego przez Polski Związek Niewidomych. – Po dziesięciu latach, odkąd zaczęła się moja choroba oczu, kończy się moja izolacja od kina, teatru czy muzeum.

We wrześniu ruszy przynajmniej kilka projektów ułatwiających słabowidzącym i niewidomym dostęp do kultury.

Na Starym Mieście w Krakowie jesienią mają stanąć makiety bazyliki Mariackiej, Bramy Floriańskiej i dziesięciu innych zabytków. Przygotowywany jest też audioprzewodnik. Dzięki GPS w telefonie komórkowym niepełnosprawny turysta będzie mógł odsłuchać opis miejsca, w którym się aktualnie znajduje. Restauracja przy ul. Dominikańskiej 2 przygotowała zaś menu w alfabecie Braille’a.

W zeszłym roku fundacja Szansa dla Niewidomych wydała przewodniki turystyczne w brajlu i w specjalnej czarno-białej technice dla słabowidzących. – Przygotowaliśmy atlas najważniejszych zabytków Polski. W 150 egzemplarzach, które już się rozeszły. Potrzeby są większe, ale druk taką techniką jest drogi – mówi Krzysztof Waksberg, dyrektor fundacji.

Niewidomi liczą, że w filmach oprócz napisów dla niesłyszących pojawią się nagrane przez lektora opisy obrazu

Poprawia się też sytuacja w muzeach. Ścieżkę dla niewidomych ma otwarte niedawno Muzeum im. Chopina w Warszawie. Na jesieni trasę ze specjalnym opisem zwanym audiodeskrypcją otworzą Muzeum Mazowieckie w Płocku i Muzeum Powstania Warszawskiego. To ostatnie już w pewnym stopniu jest dla niewidomych dostępne.

– Muzeum działa na wszystkie zmysły: wiele jest nagrań, prawie wszystkiego można dotknąć. Nie ma tu barier architektonicznych. Dlatego jest dostępne i dla niepełnosprawnych, i dla osób starszych – chwali się Jan Ołdakowski, dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego.

– Dla nas ważne jest, by muzeum było jak najbardziej udźwiękowione, a to akurat takie jest – potwierdza Ilona Nawankiewicz z fundacji Szansa dla Niewidomych, która sama bardzo słabo widzi. – Ważne jest też, by eksponatów można było dotknąć albo choć obejrzeć je z bardzo bliska. Nam gabloty nic nie dają. Najnowsze muzea zaczynają te potrzeby uwzględniać.

Dodaje, że poprawia się też podejście do słabowidzących w starszych muzeach: – Jeśli się poprosi, można dostać do ręki eksponat, chyba że chodzi o jakąś bardzo cenną rzecz.

Specjalne spektakle opisujące na potrzeby osób niewidomych to, co się dzieje na scenie, wprowadza m.in. Teatr Narodowy. Audiodeskrypcja jest puszczana przez słuchawki – takie, jakich używa się na konferencjach. W teatrze tekst audiodeskrypcji czyta lektor na żywo. W kinie jest możliwość nagrania zintegrowanego z filmem. – Idę do kina, a mój sąsiad nawet nie wie, że obok niego siedzi ktoś słabowidzący. To duża frajda – cieszy się Więckowski.

Niewidomi uważają, że taki opis powinien towarzyszyć wszystkim polskim produkcjom. Pierwsza próba dostosowania filmów do potrzeb osób niepełnosprawnych już jest. Jak pisała „Rz”, kilka dni temu rząd zaproponował, by filmy były opatrzone w napisy dla niesłyszących.