Unia pełna dyskryminacji?

Polska znalazła się na 17. miejscu wśród 27 krajów Unii pod względem równouprawnienia kobiet i mężczyzn w podstawowych dziedzinach życia – wynika z pierwszego Indeksu Równości Płci dla Unii Europejskiej.

Nie ma ani jednego badanego obszaru, w którym bylibyśmy powyżej średniej.

Z raportu opracowanego przez European Institute for Gender Equality (EIGE, unijna agenda do spraw równego traktowania) wynika, że średnia dla Unii Europejskiej wyniosła 54 pkt (idealna równość to 100 pkt). Średnia dla Polski jest jeszcze gorsza – nasz kraj uzyskał zaledwie 44,1 pkt.

– Ten indeks pokazuje, że Unia jest dopiero w połowie drogi do równości kobiet i mężczyzn – mówi w rozmowie z „Rz" Magdalena Gryszko z EIGE.

Za najlepszą sytuację raport uznaje tę w Danii, Finlandii i Szwecji. Wszystkie te kraje zdobyły ponad 70 pkt. Na tak dobry wynik złożyły się dobre traktowanie kobiet na rynku pracy, stosunkowo małe różnice w zarobkach oraz duże zaangażowanie mężczyzn w prace domowe.

Najgorzej w rankingu wypadła Rumunia, która zdobyła zaledwie 35,2 pkt.

Według raportu największą bolączką w Europie jest zrzucanie na barki kobiet nieodpłatnej pracy w domu – gotowania, sprzątania i opieki nad dziećmi. Tu równość wyliczono w UE średnio na niespełna 39 punktów.

Nasz kraj w tej kategorii zdobył  o połowę mniej punktów i zajął 23. miejsce.

– U nas wciąż pokutuje jedyny słuszny model rodziny. Taki, w których matka nie tylko pracuje zawodowo, ale także wykonuje większość obowiązków domowych. W dodatku nic się nie robi, żeby to zmienić – mówi Małgorzata Druciarek z Obserwatorium Równości Płci Instytutu Spraw Publicznych.

Unijny raport pokazuje, że pracami domowymi zajmuje się u nas przeszło 70 proc. pracujących zawodowo kobiet i zaledwie 14 proc. mężczyzn. Średni wynik dla Unii Europejskiej też jest słaby, ale dysproporcje są jednak nieco mniejsze niż w Polsce.

Kiedy zaś kobieta urodzi dziecko, mnogość spoczywających na niej obowiązków domowych w połączeniu z brakiem żłobków i przedszkoli powoduje, że trudno jej wrócić na rynek pracy. Tym, którym się to uda, pracodawcy zazwyczaj oferują gorsze warunki pracy i niższe wynagrodzenie, rekompensując sobie w ten sposób ryzyko, że pewnego dnia ich pracownica urodzi dziecko i zniknie na macierzyńskim.