Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku I CSK 361/17 z 22 lutego 2018 r.
16 lutego 2004 r. małżeństwo T i H. D. notarialną umową darowali swojej córce A.N. nieruchomość położoną w W. W tej samej umowie darczyńcy polecili obdarowanej, aby sprawowała nad nimi dożywotnią opiekę oraz niezwłocznie po śmierci ostatniego z nich wypłaciła na rzecz ich drugiej córki I.C. kwotę 80 000 złotych. Jednocześnie A.N. zobowiązała się do sprawowania opieki nad darczyńcami oraz do wypłaty na rzecz powódki, po śmierci ostatniego z darczyńców, tej właśnie kwoty. Ponadto, ustalenia takie strony umowy darowizny poczyniły również wobec trzeciej córki darczyńców.