Jak stwierdził, bowiem NSA w wyroku z 1 lipca 2010 r. (I OSK 211/10, orzeczenia.nsa.gov.pl) przepisy rozdziału 8 ustawy o policji zatytułowanego „Mieszkania funkcjonariuszy Policji" mają bezpośrednie zastosowanie do funkcjonariuszy Policji, a poprzez art. 29 ustawy z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzino (tekst jedn. DzU z2016 r. poz. 708) mają również zastosowanie do emerytów i rencistów policyjnych oraz członków ich rodzin.
Przykład
Wdowa po byłym policjancie zajmująca lokal mieszkalny na podstawie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...) postanowiła go wynająć. Gdy w wyniku przeprowadzonej w lokalu kontroli okazało się, że w lokalu tym zamieszkują osoby trzecie, jego dysponent (Komendant Szkoły Policji) wydał decyzję o jego opróżnieniu. A Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (wyrok z 17 grudnia 2009 r. II SA/Wa 1300/09, Legalis nr 218411), do którego sprawa trafiła, przyznał mu rację. Uznał, bowiem, że skoro decyzję o opróżnieniu lokalu mieszkalnego wydaje się, jeżeli policjant podnajmuje lub oddaje go do bezpłatnego używania (także jego część), to również wydanie takiej decyzji w stosunku do emeryta/rencisty policyjnego, czy też osoby uprawnionej do policyjnych świadczeń emerytalno – rentowych (wywodzącej swoje prawo do lokalu w sposób pochodny z faktu przyznania go stosowną decyzją zmarłemu już małżonkowi z tytułu pełnionej przez niego służby), jest jak najbardziej zasadne. Należy, bowiem pamiętać, że jest to w dalszym ciągu lokal mieszkalny, przyznany z tytułu pełnionej służby, na podstawie decyzji administracyjnej.
Decyzja nie zależy od uznania
Przy czym, jak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (wyrok z 14 października 2009 r. III SA/Kr 111/09 Legalis nr 321060) art. 95 ust. 2 uop, który określa, kiedy wydaje się decyzję o opróżnieniu lokalu, ma charakter przepisu bezwzględnie obowiązującego. Tym samym w przypadku spełnienia jednej z przesłanek w nim wskazanych organ zobowiązany jest wydać decyzję o opróżnieniu lokalu. Decyzja ta nie ma charakteru uznaniowego.
Podobny pogląd sformułować można także odnośnie przesłanek z art. 95 ust.3 i 3a uop. I w tych przepisach ustawodawca posłużył się, bowiem kategorycznym sformułowaniem „wydaje się", co jednoznacznie wskazuje, że w każdej ze wskazanych powyżej sytuacji organ nie ma wyjścia i musi wydać decyzję o opróżnieniu lokalu mieszkalnego.
Bez okoliczności łagodzących
Co więcej, jako że ustawodawca nie przewidział żadnych okoliczności, czy to natury rodzinnej, społecznej czy materialnej, które umożliwiałyby organowi odstąpienie od jej wydania, przy jej podejmowaniu, organ nie może brać ich pod uwagę. Co oznacza, że sytuacja, w jakiej znajduje się osoba, której dotyczyć ma decyzja nie może mieć żadnego wpływu na podejmowane przez niego rozstrzygnięcie.
