Takie rozwiązanie wprowadza uchwalona 16 grudnia 2010 r. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=406805]ustawa o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw[/link].
Znowelizowała ona – z mocą od 1 stycznia 2011 r. – art. 50 ustawy o finansach publicznych[/link] określający procedury przedstawiania projektów aktów prawnych.
Z nowego brzmienia ust. 1 tego artykułu wynika, że przyjmowane przez Radę Ministrów projekty ustaw oraz akty prawne, których skutkiem finansowym może być zwiększenie wydatków lub zmniejszenie dochodów jednostek sektora finansów publicznych (a więc także jednostek samorządu terytorialnego), muszą zawierać w uzasadnieniu: określenie wysokości tych skutków, wskazanie źródeł ich sfinansowania oraz opis celów nowych zadań i mierników określających stopień realizacji nowych celów.
Ponadto, jak wynika z art. 50 ust. 1a ustawy o finansach publicznych, w treści projektów takich ustaw określić należy limit wydatków związanych z jej realizacją, wyrażony kwotowo, na okres dziesięciu lat budżetowych wykonywania ustawy, oddzielnie dla każdego roku, poczynając od roku, w którym planowana ustawa ma wejść w życie. Limit tych wydatków przedstawić należy w podziale na: budżet państwa, jednostki samorządu terytorialnego i ich jednostki organizacyjne oraz pozostałe jednostki sektora finansów publicznych. Jeżeli nowa ustawa ma obowiązywać krócej niż dziesięć lat, maksymalne wydatki określa się na planowany okres jej obowiązywania (art. 50 ust. 1b ustawy o finansach publicznych).
Określonych w ustawie maksymalnych wydatków nie można zmienić wydanym na podstawie jej przepisów rozporządzeniem.
