Zjazdu z trasy szybkiego ruchu do stacji benzynowej

Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, dwukrotnie odmówił małżeństwu wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi krajowej, w związku z planowaną przez nich lokalizacją stacji paliw.

Stwierdził, że co prawda przyszła inwestycja gospodarcza pozostaje w zgodzie z przeznaczeniem terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta – tereny usług handlu, rzemiosła gastronomii i obsługi komunikacyjnej, jednakże utworzony do niej dojazd może zagrozić bezpieczeństwu w ruchu dla wszystkich użytkowników drogi krajowej.

Organ wyjaśnił, że natężenie ruchu na tym odcinku zgodnie z Generalnym Pomiarem Ruchu z roku 2010 wynosi około trzydzieści sześć tysięcy pojazdów na dobę w przekroju drogi, w tym ponad dwa i pół tysiąca tego stanowią pojazdy ciężkie, natomiast zgodnie z pomiarem z roku 2005 roku natężenie ruchu wynosiło o siedem tysięcy mniej pojazdów na dobę, co świadczy o znacznej tendencji wzrostowej natężenia ruchu.

Zdaniem Dyrektora, w tych warunkach obsługa planowanej inwestycji za pośrednictwem zjazdu publicznego z drogi krajowej wymagałaby wyposażenia go w dodatkowe pasy ruchu - pas wyłączenia i pas włączenia - o normatywnych długościach. Zostało to co prawda zaproponowane przez inwestorów, jednakże koliduje z nim bramownica poboru opłat na autostradzie. Dopiero jej odpowiednia przebudowa pozwoliłaby na wydanie zezwolenia.

Organ zaznaczył również, że z map wynika, iż działka, na której ma stanąć stacja benzynowa, ma zapewniony dostęp do drogi publicznej za pośrednictwem drogi wewnętrznej, dlatego też wykonanie zjazdu mogłoby naruszyć przepisy rozporządzenia w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Zgodnie z przepisami, w celu zapewnienia wymaganego poziomu bezpieczeństwa ruchu drogowego, stosowanie na drodze klasy szybkiego ruchu zjazdów, jest dopuszczalne wyjątkowo, gdy brak innej możliwości dojazdu lub nie jest możliwe wykonanie albo wykorzystanie istniejącej drogi wewnętrznej do obsługi przyległych nieruchomości.

Dla inwestorów argumentacja DDKiA zdawała się niedorzeczna. Ich zdaniem organ całkowicie pominął cel, jakiemu służyć ma lokalizacja zjazdu. Usytuowanie na ich nieruchomościach stacji paliw oznacza, że muszą do niej dojeżdżać nie tylko samochody osobowe, ale także cysterny powyżej trzech i pół tony, co absolutnie nie jest możliwe z dróg lokalnych.

Dodali, iż Dyrektor, przez to, że nie rozważył należycie słusznego interesu strony, przekroczył granice uznania administracyjnego. Takie też stanowisko małżeństwo zawarło w skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoją argumentację.

WSA oddalił skargę. Wyjaśnił, że zasada bezpieczeństwa w ruchu drogowym jest podstawowym kryterium wyrażania zgody na wykonanie zjazdów z dróg publicznych i może wpływać na uprawnienia właściciela działki w swobodnym korzystaniu z prawa własności, które nie jest prawem absolutnym i może doznać ograniczeń, jeżeli wynikają one z przepisów prawa.

Zdaniem sądu fakt, iż działki, na której ma powstać inwestycja, mają zapewniony dostęp do drogi szybkiego ruchu za pomocą drogi wewnętrznej oraz wzrost natężenia ruchu są wystarczającą podstawą do odmowy udzielenia zezwolenia na budowę zjazdu.

Z takim stanowiskiem nie zgodził się z kolei Naczelny Sąd Administracyjny, do którego trafiła kasacja małżeństwa. NSA uchylając 7 sierpnia 2014 roku wyrok niższej instancji stwierdził, że organ rozpatrujący wniosek o lokalizację zjazdu z drogi publicznej musi skrupulatnie przeanalizować, czy i w jakim stopniu inwestycja ta będzie rzutować na bezpieczeństwo w ruchu drogowym, a następnie w sposób wyczerpujący, realizujący zasady k.p.a. to uzasadnić. Zadaniem sądu tak się w sprawie nie stało. Twierdzenie, iż na drodze występuje bardzo duże nasilenie ruchu drogowego, w związku z czym wybudowanie zjazdu mogłoby powodować zagrożenie dla ruchu na drodze krajowej nie jest wystarczające, a przełożenie natężenia ruchu drogowego na poziom bezpieczeństwa nie jest automatyczne. Kwestia, czy projektowany zjazd będzie stwarzał niebezpieczeństwo dla ruchu drogowego, wymaga każdorazowo wnikliwego rozważenia przez organ w warunkach konkretnej, indywidualnej sprawy i jej okoliczności faktycznych.