Rada Gminy K. podjęła uchwałę, w której ustaliła liczbę punktów sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży jak i w miejscu sprzedaży.
W jednym z zapisów tej uchwały rada objęła stałym zakazem sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych: parkingi, place zabaw dla dzieci, gminne obiekty sportowe (z wyjątkiem trwania imprez o charakterze rekreacyjnym lub charytatywnym), natomiast stałym zakazem podawania i spożywania alkoholu: obiekty, w których prowadzona jest sprzedaż detaliczna wraz z terenem posesji, na której zlokalizowany jest punkt sprzedaży jak również najbliższej okolicy w rozumieniu ustawy.
Przepis ten zakwestionował wojewoda, który w rozstrzygnięciu nadzorczym stwierdził nieważność całej uchwały.
Wojewoda stwierdził, że ustanowiony zakaz dotyczy wszystkich zlokalizowanych na terenie gminy: parkingów, placów zabaw, gminnych obiektów sportowych, obiektów sprzedaży detalicznej i posesji, jednakże rada gminy w żaden sposób nie wskazała i nie uzasadniła nadania specjalnego (szczególnego) charakteru tych obiektów i miejsc z uwagi na ochronę przed obecnością alkoholu. W tej sytuacji organ nadzoru stwierdził, że wprowadzony zakaz ma w istocie charakter generalny i powszechny, co zostało zarezerwowane do „domeny ustawodawczej", tj. zakazów wprowadzanych wyłącznie przez ustawodawcę mocą ustawy.
Te stanowisko podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (sygn. akt III SA/Gd 437/14), który oddalił skargę gminy.
