Drewniana rzeźba powstała w końcu XV wieku, najprawdopodobniej w warsztacie wrocławskim.
Przedstawienie Marii jako Służebnicy w Świątyni wywodzi się z tekstów apokryficznych Protoewangelii Jakuba i Ewangelii Pseudo-Mateusza, spopularyzowanych przez utwory literackie „Vita beate virginis Marie et Salvatoris rhythmica” i „Legendę Aurea”. Głoszą one, że rodzice pozostawili trzyletnią Marię w świątyni, aby mogła w niej służyć wraz z innymi dziewicami. Historia ta dała początek uroczystości liturgicznej upamiętniającej prezentację Marii w Świątyni. W kościele wschodnim święto obchodzono już w VII wieku. W świecie zachodniego chrześcijaństwa święto Ofiarowania Marii zostało ustanowione w XIV wieku.. Obrzęd religijny o łacińskiej nazwie representatio figurata został po raz pierwszy odtworzony w Awinionie 21 listopada 1372 roku.
Czytaj więcej
Odnoszący sukcesy w Europie Krystian Lada zaprezentował się jako współautor opery „Nawrócona” – bardzo współczesnej, choć o wyprawach krzyżowych.
Za pierwowzór przedstawień Marii jako Służebnicy w sztuce uważa się srebrną figurę ufundowaną w XIV wieku do Katedry w Mediolanie. Rzeźbę tę uważano za cudowną. Motyw Marii jako Służebnicy był też popularny na terenach Bawarii, Frankonii i Salzburga, a także na Śląsku. Rzeźba, która trafiła do MNW oparta jest na mediolańskim wzorcu.
W Galerii Sztuki Średniowiecznej figura prezentowana jest obecnie w otoczeniu innych dzieł z XIV–XVI wieku, które kiedyś były częścią wystroju kościołów, pochodzących z różnych regionów Polski: Śląska, Małopolski, Wielkopolski i Kujaw oraz Pomorza.
