Żyliśmy już w czasach, kiedy jednomyślność nas zrujnowała, więc nie dążmy ponownie do niej – podkreśla. Pytany, czy brak jednomyślności nie doprowadzi do rozpadu koalicji, Żelichowski twierdzi, że nie.

Jak to w rodzinie: jedni sobie lepiej radzą, inni gorzej, jedni są lepiej wykształceni, inni gorzej, a ojciec, czyli premier, musi wszystkich ogarnąć. 

Skąd ta pewność?

Z prostego powodu: politycy kierują się pojęciem interesu kraju, ale też interesu swoich ugrupowań. Na dziś nie ma innej alternatywy dla tej koalicji. Nikomu w Sejmie nie zależy na przyspieszonych wyborach, tym bardziej że po nich prawdopodobnie byłoby to samo, co jest obecnie.

O związkach partnerskich Żelichowski jednak nie chce słyszeć.

Premier też się może mylić. Nie ma jeszcze dogmatu o nieomylności premiera. Związki partnerskie są daleko w naszej hierarchii. Jak wszystko załatwimy, to możemy sobie o nich porozmawiać. 

Żelichowski nie wierzy także, by Tusk zdecydował się zmienić koalicjantów:

Przejście przez Platformę na koalicję z SLD czy z Palikotem jest w rzeczywistości bardzo mało realne. Już dziś mamy większość w Sejmie jedynie trzech głosów, a SLD posiada jeszcze mniejszą od nas liczbę głosów.

A Palikot to jedna wielka niewiadoma. Na razie chce jedynie hodować konopie indyjskie i zdejmować krzyż w Sejmie. Tak się nie da kierować dużym krajem europejskim i Platforma to wie. Jesteśmy więc skazani na siebie

Choć przyznaje, że SLD pod wodzą Leszka Millera dąży, by stanąć u boku Tuska:

On bardzo chce, ale to nie jest takie proste, bo Platforma nie jest partią jednolitą, nie wszyscy tam zaakceptowaliby Millera z jego całym bagażem historycznym. (…) To gra pokerowa. Wymiana koalicjanta nie opłaca się samemu premierowi. Robiąc taką woltę, musiałby wziąć całe odium reform na siebie, i to on sam by na tym najwięcej stracił.