Tomasz Lis: Czy mariaż Tuska z państwem nie skończy się źle dla obywateli?

Tomasz Lis, wstępniak do najnowszego wydania redagowanego przez siebie tygodnika zaczyna w stylu, do którego nas przyzwyczaił:

Dach, nawet otwarty, nie powinien przesłaniać znaczenia ostatniego sejmowego wystąpienia premiera,najważniejszego wystąpienia ostatnich lat.

Najwyraźniej w wychwalaniu mowy „dotkniętego przez Boga geniuszem” Donalda Tuska, Tomasz Lis postanowił się mierzyć z ministrem Sławomirem Nowakiem, niegdysiejszym asystentem premiera. Rozmach dokonań premiera zawartych w jednej mowie, zupełnie powala:

Donald Tusk w godzinę definitywnie pożegnał się z liberalizmem, unicestwił podział Polski na liberalną i solidarną, zakończył etap bolesnych reform i w praktyce rozpoczął kampanię wyborczą (…) Tym prostym manewrem okrążył i lewicę, i prawicę (w sensie poglądów gospodarczych nie ma u nas między nimi różnicy) z lewej. Tusk agentem Polski liberalnej? Już nie. Już nigdy. PiS zostaje w tej sytuacji ze Smoleńskiem i około smoleńskim radykalizmem, a SLD i Ruch Palikota z liberalizmem obyczajowym, który ma zagorzałych obrońców, ale którym nie wygrywa się w Polsce wyborów.

Jednak tą beczkę miodu, którą Tomasz Lis przesyła premierowi w cierpkich dlań czasach,  na jego znalazła się jednak malutka łyżka dziegciu:

W Polsce grozi nam jednak, z braku choć jednej partii liberalnej, przechył statku na lewą burtę. 11 lata temu Lech Wałęsa mówił, że trzeba znaleźć lewicowego brata bliźniaka dla wolnorynkowego Balcerowicza. Dziś potrzebujemy wolnorynkowego brata bliźniaka dla Jana Krzysztofa Bieleckiego, który wydaje się najważniejszym promotorem silnej roli państwa w gospodarce.

I tu może największe zaskoczenie, bo Jan Krzysztof Bielecki, to nie tylko najbardziej wpływowy doradca premiera, ale niegdysiejszy główny promotor kariery Donalda Tuska. Bielecki, który w wyniku nominacji Lecha Wałęsy, został następcą Tadeusza Mazowieckiego (dziś w obozie Bronisława Komorowskiego), był przed objęciem urzędu liderem małego środowiska gdańskich liberałów, którzy najpierw powołali KLD, potem połączyli się z Unią Demokratyczną w Unię Wolności, by następnie być jedną z głównych sił, którą ją rozsadziła, by powołać Platformę Obywatelską.

Przez wszystkie te lata wręcz ścigali się z Leszkiem Balcerowiczem, ich gospodarczym bratem bliźniakiem, na liberalny radykalizm. Przez 20. lat zdawało się, że ich zdaniem nawet najlepszy przejaw działalności państwa jest większym złem niż najgorszy przejaw prywatnej własności. Dobrze, że tą zasadniczą zmianę, będącą wręcz przyznaniem się do błędu, podkreśla nawet Tomasz Lis, który zarazem zapowiada następne posunięcia premiera:

Donald Tusk już ma swoją triangulację. W sprawach gospodarczych okrąża konkurencję z lewej, a w obyczajowych też przesunie się wkrótce w lewo, by ograniczyć pole manewru nie tylko Kaczyńskiemu, lecz także Millerowi i Palikotowi. Operacja jest trudna, ale może się udać.

A wtedy polityczna era Tuska, która zdaniem wielu właśnie się kończy, może potrwać jeszcze całe lata i wcale nie musi się skończyć w dniu następnych wyborów.

Jednak pointuje tak by Tusk nie miał wątpliwości, że był całym sercem tylko za Tuskiem-leseferystą a nie za każdym Tuskiem: