Minister Steinmaier był w ostatnich dniach jak wypisz wymaluj jeden z profesorów, który odczytywał nam z pożółkłych kartek wykład znany już studentom starszym o trzy pokolenia.
Jeśli naprawdę sytuacja jest poważna, to tym bardziej trzeba się zastanowić. Jeśli naprawdę jest "nowa", to tym bardziej na nic stare programy i pomysły. Jak to w życiu, czasem trzeba się przespacerować się po Łazienkach, dać sobie chwilę. Koncept "Europy Ojczyzn" cokolwiek dzisiaj pod nim rozumiemy, pochodzi sprzed kilkunastu lat. W pewnym sensie został zakwestionowany w referendum brytyjskim, okazało się bowiem, że tłumaczenie obywatelom, że "mniej Europy, to lepiej", może prowadzić do tego, że ludzie słusznie pokombinują, że może w takim razie najlepiej "jeszcze mniej" albo całkiem zero.
Podobnie oferta ograniczeń w przepływie osób – składana podobno w imieniu Polski – może dać efekt odwrotny od zamierzonego. Znajdą się kolejni unijni politycy żądni reelekcji w swoich państwach, którzy zechcą negocjować "na Camerona", przyjmą ustępstwa, a potem i tak pohuśtają europejską łódką. Porządnie trąci myszką wracanie do starej śpiewki "więcej, głębiej" i żądanie przyspieszenia integracji europejskiej od jutra. Nie trzeba Talleyranda by zrozumieć, że tamto przeminęło z wiatrem, a dzisiaj może to dać co najwyżej wiatr w żagle pani Le Pen.
Gdy zaczynały się dyskusje o unii bankowej Sarkozy, wtedy prezydent Francji, zaprosił na poranną czarną do Pałacu Elizejskiego wszystkich, którzy się na tym znali. Może więc zacząć u nas od kawy? Przyjdzie czas na filozofowanie o wielkich kryzysach, teraz jest raczej moment na solidną analizę sytuacji.
Naturalny rezerwuar wiedzy to byli negocjatorzy, szefowie UKiE (teraz widać, jak nieszczęśliwie rozwiązanego za poprzednich rządów) i ministrowie ds. europejskich. Jakoś czułby się człowiek lepiej, gdyby był pewien, że niezależnie od różnic politycznych zadzwonił ktoś z Najważniejszego Telefonu z zaproszeniem na wspólną kawę do Ewy Ośnieckiej, Danuty Huebner, Jacka Saryusz Wolskiego i jeszcze kilku osób. Nic nie szkodzi zapytać. Aż szkoda nie skorzystać z doświadczenia, co się Polsce należy.
