"Tanie państwo" to jedno ze sztandarowych haseł Platformy. Hanna Gronkiewicz-Waltz realizuje je w 250 procentach. W dobie oszczędności, gdy prywatne przedsiębiorstwa w ciągu ostatnich lat oszczędzały i zmniejszały pracownikom pensje, warszawski ratusz oraz wianuszek podległych mu urzędów zatrudniał jak natchniony. W ciągu blisko pięciu lat rządów Gronkiewicz-Waltz w ratuszu przybyło ponad 1,8 tys. urzędników, drugie tyle w warszawskich szpitalach i ZOZ-ach.

Utrzymanie tej rzeszy ludzi będzie kosztować  tylko w tym roku 857 mln zł, czyli blisko 10 proc. budżetu. Ponad 50 mln zł pójdzie na gwarantowane premie. A co na to prezydent Warszawy?

Największy wpływ na wzrost zatrudnienia w ratuszu miały czynniki zewnętrzne, wynikające z różnych ustaw, rozporządzeń i postanowień NSA, na podstawie których było więcej zadań do wykonania

– pani prezydent wylicza kilkadziesiąt przepisów.

– M.in. przejęcie przez miasto zadań tzw. gospodarstw pomocniczych (134 etaty), przejęcie ośrodków pomocy społecznej przez dzielnice (131 osób) czy transfer pracowników Zarządu Oczyszczania Miasta do Biura Ochrony Środowiska.

Kolejne 35 osób zatrudniono do szybszej egzekucji zaległych mandatów, a blisko 50 potrzebnych było do przygotowywania i obsługi wniosków o unijne dotacje.

Ktoś przecież te faktury musi wypełniać, skoro na inwestycje wydajemy ponad 2,6 mld zł, a nie, jak za czasów PiS, niecały miliard

– uzasadnia Gronkiewicz-Waltz.

To jednak wyjaśnia przyjęcie ok. 350 nowych osób. A reszta?

Szef klubu PiS w radzie miasta Maciej Wąsik ma na to odpowiedź:

W wielu przypadkach nie ma sensownych uzasadnień, bo to są po prostu synekury. Mamy do czynienia z klasycznym przerostem administracji. I to im dalej od ratusza, tym bardziej, bo tam ta społeczna kontrola jest słabsza. Nierzadko to po prostu „krewni i znajomi królika".

Np. na Bemowie burmistrz zatrudnił matkę swojej przyjaciółki. Dzielnicowe ZGN-y to „przytuliska" dla przyjaciół i rodzin lokalnych władz. Ludzie z politycznego nadania oblegają miejskie spółki. W radach nadzorczych oprócz samych burmistrzów można znaleźć np. syna posłanki PO czy brata ministra sprawiedliwości.