Jerzy Jachowicz: Czego dziennikarz uczy się w sądzie

Czy w Polsce tłamszona jest wolność słowa? Czy sędziowie są inkwizytorami walczącymi z biednymi mediami? Swoją opinią z czytelnikami "SE" dzieli się Jerzy Jachowicz

Publikacja: 22.09.2011 10:52

Jerzy Jachowicz: Czego dziennikarz uczy się w sądzie

Foto: W Sieci Opinii

Przez media przetacza się fala krytyki sądów, które łamią podstawowe wolności dziennikarskie.  Jerzy Jachowicz, publicysta "Uważam Rze" na łamach "SE" ironizuje:

Uważam te opinie za fałszywe. I szkodliwe. Wymienię tylko najważniejsze korzyści, jakie odnoszą dziennikarze w zetknięciu się z sądami. Po pierwsze, oskarżeni dziennikarze poznają bliżej sędziów, adwokatów, prokuratorów.

Kontakty z tymi ludźmi szalenie rozwijają. Sądy uczą punktualności. Koncentracji - w czasie odczytywania oskarżenia i wyroku. Opanowania - kiedy sąd odrzuca kolejne pytanie dziennikarza do oskarżyciela, uważając, że pytanie nie ma znaczenia, bo wyrok jest ustalony. Cierpliwości. Cecha niezbędna w zawodzie dziennikarza. Jeden z moich procesów - o ujawnienie tajemnicy państwowej - toczył się ponad 12 lat. W ciągu tego czasu przeciętnie kilkanaście razy w roku spędzałem całe dnie na ławie oskarżonych.

Jachowicz przytacza pewną historię:


Pod koniec lat 90., pracowałem wówczas w "Wyborczej", miałem tyle procesów jednocześnie, że przypominałem krwawiącego żubra, otoczonego przez stado wygłodniałych wilków. Mimo to nie poddawałem się. Ktoś z szefostwa redakcji wpadł na pomysł, żeby wozić mnie po całej Polsce w dużej szklanej skrzyni i pokazywać jako okaz walczącego do ostatniej kropli krwi dziennikarza. Sprawa rozbiła się o moją klaustrofobię.

Sądy niekiedy budują silne więzy w świecie mediów. Podczas jednej z demonstracji w obronie kolegów dziennikarzy było akurat chłodno. Jakaś para się przytuliła, aby się nieco ogrzać. I tak im zostało. Siedząc na ławie oskarżonych, poznajemy dokładnie prawo. Najlepiej, jak wiadomo, uczy się człowiek na własnej skórze. Art. 212, jako skazanemu z tego przepisu, wbił mi się w pamięć do końca życia. Ponieważ mój obrońca zwrócił się o ułaskawienie mnie, może o moim istnieniu dowie się nawet sam pan prezydent.

Zgadzamy się z Jerzym Jachowiczem, że obserwując wyroki polskich sądów można odnieść wrażenie, że Temida jest nie tylko ślepa, ale i głucha na sensowne argumenty.

 

Publicystyka
Joanna Ćwiek-Świdecka: Czy nauczyciele będą zarabiać więcej?
Materiał Promocyjny
Mieszkania na wynajem. Inwestowanie w nieruchomości dla wytrawnych
Publicystyka
Estera Flieger: Wygrał Karol Nawrocki, więc krowy przestały się cielić? Nie dajmy się zwariować
Publicystyka
Rusłan Szoszyn: 6000 zamrożonych zwłok albo jak zapamiętamy Rosję Putina
Publicystyka
Bogusław Chrabota: O pilny ratunek dla polskich mediów publicznych
Publicystyka
Jędrzej Bielecki: Ukraina może jeszcze być w NATO