13 lipca 2018 r. weszła w życie nowa ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (dalej: ustawa), która wdraża unijną dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu (tzw. IV Dyrektywa Anti Money Laundering – AML).
Czytaj także: Nowe obowiązki prawników w związku z ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu
Problematyka prania brudnych pieniędzy i finansowania terroryzmu wydaje się bardzo odległa od codziennych problemów biznesu. Jednocześnie ta materia to jedno z największych wyzwań, jakie przed rynkiem stawia ustawodawca, w tym unijny. Skuteczna walka z tym problemem wymaga współpracy międzynarodowej i co za tym idzie wprowadzenia spójnych regulacji zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym (w szczególności unijnym). Uchwalona ustawa to w praktyce implementacja nowych rozwiązań unijnych. Na poziomie międzynarodowym prace jednak nie ustają i w nieodległej przyszłości należy spodziewać się V Dyrektywy AML, a niewykluczone, że docelowo unijny prawodawca zdecyduje się na nadanie tym przepisom rangi rozporządzenia w celu przyjęcia scentralizowanej regulacji.
AML IV, czyli co nowego
Ustawa wprowadza wiele nowych obowiązków nakładanych na tak zwane instytucje zobowiązane, których spełnienie ma zwiększyć efektywność walki z praniem brudnych pieniędzy – najważniejsze z nich to m.in.:
- nowy katalog instytucji zobowiązanych, który oprócz wcześniej objętych obowiązkami instytucji kredytowych, bankowych, funduszy inwestycyjnych czy podmiotów prowadzących działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, obejmuje również przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze walut wirtualnych (ustawa wprowadza definicję „waluty wirtualnej").
