Pijani rowerzyści to więcej spraw dla prokuratury

Z danych zebranych przez Prokuraturę Generalną wynika, że są w kraju jednostki, w których jedna czwarta spraw dotyczy  pijanych rowerzystów. Przykład? Prokuratura Rejonowa w Nisku – 27,18 proc. spraw od stycznia do lipca tego roku. W 2011 r. w Nisku wynik był gorszy i wyniósł  17,36 proc. Dla porównania w PR Warszawa-Mokotów było to zaledwie 0,57 proc., a w całej Prokuraturze Okręgowej w Warszawie 1,21 proc. Co z tego wynika?

Cyferki mogą mylić

– Statystyką można żonglować – uważa Marek Jamrogowicz, zastępca prokuratora generalnego. – Skomplikowana sprawa gospodarcza z jednym numerem statystycznym wymagająca zaangażowania czasu odpowiada 20 do 30 spraw pijanych rowerzystów – podkreśla prok. Jamrogowicz. Podaje przykład sprawy Amber Gold, przy której pracuje teraz kilku prokuratorów.

– Ich statystyki stoją w miejscu. Nie można oceniać pracy prokuratora, ograniczając się do analizy cyferek – zauważa.  Zapewnia, że dane z całego kraju Prokuratura Generalna zebrała, aby sprawdzić, jak obciążone są prokuratury w kraju, co będzie mieć znaczenie przy podejmowaniu decyzji o znoszeniu etatów i w trosce o rozwój zawodowy prokuratorów z małych jednostek, których głównym zajęciem są sprawy pijanych rowerzystów i kierowców.

To jeden z powodów, dla których Andrzej Seremet wystąpił do Jarosława Gowina o przygotowanie projektu nowelizacji m.in. kodeksu karnego, w którym jazda po pijanemu rowerem przestanie być przestępstwem, a stanie się wykroczeniem. Ministerstwo Sprawiedliwości przyznaje rację Seremetowi.

– Projekt przewidujący taką zmianę jest już w Sejmie i czeka na pierwsze czytanie. Za jazdę po pijanemu na rowerze grozić ma grzywna do 5 tys. zł – potwierdza „Rz" Michał Królikowski, wiceminister sprawiedliwości.

Specjaliści od bezpieczeństwa ruchu drogowego biją na alarm: pijani, niewidoczni dla kierowców rowerzyści stanowią duże zagrożenie dla bezpieczeństwa.

Poprowadzenie sprawy pijanego cyklisty zajmuje prokuratorowi często dwie, trzy godziny, najwyżej kilka dni. Sama sprawa od schwytania rowerzysty do wydania wyroku (często wcześniej uzgodnionego w ramach ugody z prokuratorem) – dwa, trzy tygodnie. Kiedy w grę wchodzi opinia biegłego z toksykologii czy psychiatry (kiedy okaże się, że nadużywa alkoholu), to góra dwa miesiące.

Nie wszędzie równo

Z analizy PG wynika, że są małe jednostki w kraju, w których procent spraw nietrzeźwych rowerzystów jest ponad cztery razy większy  niż w innych podobnych. W Tarnowskich Górach jest ich 2,71 proc., a w Żorach – 0,56 proc.   Skąd takie różnice?

– Przyczyna jest prosta. Zaangażowanie policji w jednych miejscowościach jest mniejsze, w innych większe – uważa Janusz Goliszewski z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Socjolog Witold Kamyczyński uważa, że nie bez znaczenia są też czynniki ekonomiczny i lokalny.

– Tam, gdzie ludzie nie mają pracy, gorzej jest z przestrzeganiem prawa także na drogach – twierdzi. – Zmiana kary więzienia na grzywnę może nie odnieść skutku. Wielu z tych ludzi nie zapłaci grzywny, bo nie ma z czego – uważa.