Koronawirus: kino z limitem, na mszy wystarczy maseczka - nakazowe absurdy wz. z pandemią

Od 6 czerwca rząd odmraża funkcjonowanie kin, teatrów, filharmonii, audytoriów w domach kultury i cyrków. Stawia jednak trzy warunki. Po pierwsze, nie jest to obowiązek. Po drugie, wypełniamy pojemność widowni do 50 proc., co oznacza, że widzowie zajmują co drugie miejsce. I po trzecie, nosimy maseczki.

Tymczasem już od 3o maja zniesiono wszelkie limity w kościołach. Wierni mogą uczestniczyć w nabożeństwach bez limitu w maseczkach na twarzy, obowiązuje także wymagany odstęp 2 m. 

I choć ludzie kultury odetchnęli z ulgą, słysząc o możliwym odmrożeniu prowadzonej działalności, to pytają jednak, gdzie tu równość. Bo, jak podkreślają, zagrożenie ze względu na bliskość wiernych czy publiczności na widowni istnieje takie samo.

Czytaj też:

Zasady funkcjonowania kin i teatrów po 1 czerwca

Ogródki piwne pełne, nie zawsze legalnie

Zdecydowała sympatia

– Jedynego uzasadnienia prawnego dla różnicowania kultury i religii w procesie odmrażania upatruję w tym, że swoboda wyznania, gwarantowana w konstytucji, wymaga osobistego uczestnictwa w praktykach religijnych (np. w sakramentach), a kontakt z kulturą, także chroniony konstytucyjnie, jest możliwy zdalnie bez naruszenia istoty tego kontaktu – wyjaśnia „Rzeczpospolitej” prof. Marcin Matczak.

I dodaje, że w sferze dostępu swoboda wyznania może być traktowana lepiej. Takie zróżnicowanie jego zdaniem powinno jednak następować w drodze szczegółowej analizy zagrożeń, jakie dana działalność niesie w dobie pandemii i przede wszystkim jest wytłumaczona społeczeństwu.

– W mojej opinii takich tłumaczeń i analiz zabrakło, a o preferencji zdecydowała w dużej mierze sympatia obecnej władzy do Kościoła instytucjonalnego, który jest jej politycznym sojusznikiem – twierdzi.

Maciej Gwaroński, radca prawny w Kancelarii Gwaroński & Partners, mówi, że nie ma równości pomiędzy religią a kulturą.

– To zupełnie inne dobra i prawa, pomiędzy którymi nie zachodzi żaden konflikt – tłumaczy „Rzeczpospolitej”.

Padają też inne głosy.

– Głosy protestu dyrektorów kin i teatrów, dla których obostrzenia względem możliwości uczestnictwa liczby osób nie zostały całkowicie zniesione, należy uznać za niepozbawione racji – mówi „Rzeczpospolitej” adwokat Marcin Mamiński.

Liczy się bezpieczeństwo

Jego zdaniem kryterium niewzruszalnym powinny być zasady bezpieczeństwa, które nie powinny być różnicowane z racji charakteru zgromadzeń. – Różnicowanie intensywności obostrzeń musi znajdować odzwierciedlenie w analizach ryzyka zagrożenia ewentualnym zarażeniem. W sytuacji uznania, że ryzyko to jest jednakowe w miejscu kultu i w kinie lub teatrze, nie ma podstaw do odmiennego traktowania takich zgromadzeń. Powyższe abstrahuje w sposób oczywisty od wartościowania charakteru określonych zgromadzeń. Wszak zakłada się, że kwestią nadrzędną są zasady bezpieczeństwa, które są stałe i powinny być jednakowo stosowane dla wszystkich – dodaje.

Wiele niewiadomych

Liczy się też głos środowiska. Paweł Szkotak, prezes Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów, mówi „Rz”, że w związku z pandemią teatry zostały pozbawione wpływów z biletów i znalazły się w bardzo trudnej sytuacji.

– Są teatry, gównie te mniejsze, które po odmrożeniu się otworzą, ale z pewnością nie wszystkie. Wiele zależy też od tego czy publiczność nie będzie się obawiała przyjść na spektakl oraz jakie będzie poczucie bezpieczeństwa samych artystów – dodaje.