Narodowy Fundusz Zdrowia przypomina, że placówki, z którymi zawiera umowy, mają obowiązek udzielania świadczeń w sposób kompleksowy. Co to znaczy?

Jeśli pacjent wymaga wykonania dodatkowych badań diagnostycznych, niezbędnych dla prawidłowego leczenia, skierowania na nie wystawia lekarz udzielający świadczeń. Świadczeniodawca nie tylko powinien poinformować pacjenta, gdzie wykonać badania, ale też pokryć koszty ich wykonania - podkreśla NFZ i podaje przykład:

- Jeżeli lekarz specjalista, który wystawił skierowanie na badanie rezonansu magnetycznego (MR) lub tomografię komputerową (TK) uznał, że badanie powinno być wykonane z kontrastem i zaznaczył to na skierowaniu, to powinien wystawić skierowanie na badanie kreatyniny i wskazać, gdzie należy je wykonać. Wynik badania należy pokazać w placówce, w której MR lub TK będzie wykonywany - informuje Fundusz.

W przypadku, gdy pacjent zostanie zakwalifikowany do leczenia w oddziale szpitalnym, np. do planowego leczenia operacyjnego, wykonanie niezbędnych badań diagnostycznych i konsultacji należy do szpitala.

- Jeśli zostaniesz poinformowany, że badania powinien zlecić np. lekarz podstawowej opieki zdrowotnej lub musisz wykonać je we własnym zakresie, zgłoś nieprawidłowość do dyrekcji szpitala, a jeśli to nie będzie wystarczające – do oddziału wojewódzkiego NFZ, na terenie którego ma siedzibę szpital - apeluje Fundusz.

Zasada kompleksowości udzielania świadczeń wynika wprost z przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1146 z późn. zm.). Zgodnie z § 8 ust. 1 świadczeniodawca zapewnia udzielanie świadczeń w sposób kompleksowy obejmujący wykonanie niezbędnych badań, w tym badań laboratoryjnych i diagnostyki obrazowej, oraz procedur medycznych związanych z udzielaniem tych świadczeń.

W przypadku skierowania pacjenta do szpitala, w szczególności do planowego leczenia operacyjnego, szpital wykonuje konieczne dla leczenia w szpitalu badania diagnostyczne i konsultacje (§ 12 ust. 7).

Natomiast lekarz ubezpieczenia zdrowotnego, kierując świadczeniobiorcę do poradni specjalistycznej lub do leczenia szpitalnego, dołącza do skierowania:

1) kopię wyników badań diagnostycznych i przeprowadzonych konsultacji, będące w jego posiadaniu, umożliwiające lekarzowi ubezpieczenia zdrowotnego lub felczerowi ubezpieczenia zdrowotnego kierującemu postawienie wstępnego rozpoznania stanowiącego przyczynę skierowania;

2) istotne informacje o dotychczasowym leczeniu specjalistycznym lub szpitalnym oraz zastosowanym leczeniu.