- opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po 31 grudnia 1998 r. lub okres nieopłacania składek z powodu przekroczenia w trakcie roku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia.
Wynika to z art. 14 ustawy z 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy policji, ABW, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, CBA, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (DzU z 2004 r. nr 8, poz. 67).
Nie zawsze jednak jest to możliwe. Okresy te dolicza się do wysługi emerytalnej, jeżeli emerytura wynosi mniej niż 75 proc. podstawy wymiaru, a emeryt ukończył 55 lat (mężczyzna) i 50 lat (kobieta) albo stał się inwalidą.
– Nie ma podstawy prawnej do zwrotu emerytowi wpłaconych do ZUS składek na ubezpieczenia społeczne – wyjaśnia Wioletta Paprocka, rzecznik prasowy MSWiA.
Osoby fizyczne, które na obszarze Polski są pracownikami, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu. Pobieranie przez pracownika emerytury lub renty nie zwalnia go z obowiązku opłacania składek.
Wynika to z ogólnej zasady zawartej w ustawie z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2007 r. nr 11, poz. 74 z późn. zm.). Obowiązek ubezpieczenia społecznego dotyczy wszystkich pracowników. Istnieje bez względu na rodzaj umowy (na czas określony, nieokreślony, okres próbny). Nie ma też znaczenia wymiar czasu pracy. Z obowiązku tego nie zwalnia również praca wykonywana na podstawie umowy o pracę w dwóch lub więcej zakładach. Do wszystkich pracowników stosuje się dokładnie te same reguły.
