[b]Tak.[/b][b]Od 1 stycznia 2009 r. osobom, które w okresie wskazywanym do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia wykonywały pracę w ramach stosunku pracy, ale nie mają możliwości udowodnienia wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia, ZUS przyjmuje w każdym roku, w którym była wykonywana ta praca, obowiązujące wówczas minimalne wynagrodzenie pracowników.[/b]
Dotyczy to nie tylko osób, które, począwszy od 1 stycznia 2009 r., będą się ubiegały o emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy po raz pierwszy. Chodzi też o te, które już mają ustalone prawo do świadczenia, a w podstawie wymiaru – za okres, w którym pozostawały w zatrudnieniu w ramach stosunku pracy – mają przyjęte wynagrodzenie zerowe. Ponadto obejmuje to również przypadki, w których przy ustalaniu kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenie zerowe oraz świadczeń dla repatriantów.
Możliwość przyjęcia minimalnego wynagrodzenia została wprowadzona nowelizacją ustawy o emeryturach i rentach z FUS, która dodała do art. 15 ust. 2a i 2b. Zgodnie z ich brzmieniem, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników.
Minimalne wynagrodzenie przyjmuje się wyłącznie za okres, w którym wnioskodawca podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu ubezpieczenia pracowniczego. Kwotę minimalnego wynagrodzenia przyjmuje się również za okresy, w których pracownik pozostający w stosunku pracy pobierał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oraz kwoty zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego, oraz świadczenia rehabilitacyjnego.
Warto podkreślić, że jeżeli pracownik wykonywał zatrudnienie np. w wymiarze 2/3, 1/5 czy 1 i pół etatu, ZUS do ustalenia podstawy wymiaru przyjmie 2/3, 1/5 lub 1 i pół minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w tym okresie.
