Roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy (tzw. limit 30-krotności). Od nadwyżki ponad kwotę tego limitu (w 2025 roku jest to kwota 260 190 zł) nie nalicza się i nie przekazuje do ZUS składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Czytaj więcej
W przypadku rozwodu, były małżonek uczestnika PPK otrzyma środki przypadające mu w wyniku podział...
Ograniczenia tego nie stosuje się jednak do pozostałych należności składkowych oraz do wpłat do PPK.
Pracownicze Plany Kapitałowe: podstawa naliczenia wpłat do PPK
Wynika to wprost z definicji wynagrodzenia w rozumieniu ustawy o PPK. Zgodnie bowiem z tą definicją przez „wynagrodzenie” należy rozumieć podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uczestnika PPK, o której mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, bez stosowania ograniczenia do limitu 30-krotności, oraz z wyłączeniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego. Oznacza to, że za osoby, które przekroczyły limit 30-krotności, należy w dalszym ciągu obliczać, pobierać i dokonywać wpłat do PPK (od całego wynagrodzenia w rozumieniu ustawy o PPK) – mimo, że składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie są już naliczane i odprowadzane.
przykład
Podstawa naliczenia
Załóżmy, że wynagrodzenie wypłacone pracownikowi - uczestnikowi PPK w kwietniu br. spowoduje przekroczenie rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Od tego wynagrodzenia pracodawca nie naliczy już składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, ale - mimo to - będzie zobowiązany do naliczenia i pobrania od tego wynagrodzenia wpłat do PPK oraz przekazania ich do instytucji finansowej.
