Podstawę żądania zapłaty odsetek za opóźnienie stanowi art. 85 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=333804]ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych[/link] (ustawa o sus).
Z przepisu tego wynika, że jeżeli ZUS – w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych – nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest zobowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych w przepisach prawa cywilnego.
Nie dotyczy to jednak przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które ZUS nie ponosi odpowiedzialności. Uregulowanie to ma charakter wyczerpujący i dlatego nie ma możliwości odwoływania się do przepisów prawa cywilnego.
Potwierdzał to również [b]Sąd Najwyższy w wyroku z 29 października 1997 r. (II UKN 208/97)[/b], stwierdzając, że przepis art. 481 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3F5136525C3B2AA09CCB8EA4DEF0A33C?id=70928]kodeksu cywilnego[/link] nie ma zastosowania w sprawach o prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego.
[srodtytul]Gdy po terminie[/srodtytul]