Wizja Trumpa czyli Putina

Aleksander Kwaśniewski już ćwierć wieku temu ostrzegał przed układem, w którym nasz kraj będzie musiał wybrać między „ojcem czy matką”, czyli między Europą i Ameryką. Dziś to prezydenckie ostrzeżenie być może staje się rzeczywistością. 

Strategia USA stawia w każdym razie sprawę jasno: Donald Trump nie tylko widzi w Unii Europejskiej wroga, ale chce też, aby władzę w kluczowych krajach Wspólnoty przejęły ugrupowania skrajnej prawicy, często z sięgającymi czasów nazistowskich korzeniami. 

– Wyzwania, przed którymi staje Europa, to działania UE (i innych struktur ponadnarodowych), które podważają wolność polityczną i suwerenność; polityka migracyjna, która przekształca kontynent i tworzy napięcia; eliminacja wolności wypowiedzi i likwidacja opozycji politycznej; torpedowanie przyrostu naturalnego; utrata tożsamości narodowej i pewności siebie – czytamy w dokumencie. 

Na półtora roku przed wyborami we Francji Trump wspiera skrajną prawicę

Od Hiszpanii po Grecję czy Polskę: jeśli integracja odniosła w czymś sukces, to właśnie w umocnieniu demokracji i wolności w krajach, które świeżo otrząsnęły się z dyktatury. Zapewniła też w ciągu jednego pokolenia bezprecedensowy awans naszego kraju. To także dzięki integracji zjednoczona Europa mogła przynajmniej w sprawach gospodarczych negocjować jak równy z równym z Ameryką czy Chinami. I to jej atrakcyjność skłoniła Ukrainę do rzucenia otwartego wyzwania rosyjskiemu imperializmowi. Jednym słowem, integracja europejska wpisuje się w rację stanu Polski.

Czytaj więcej

Dyplomacja

Friedrich Merz ratuje Ukrainę przed USA

Donald Trump zapowiada przejęcie zamrożonych w Belgii rosyjskich rezerw walutowych. Kanclerz chce...

Trump idzie dalej. Na półtora roku przed możliwym przejęciem Pałacu Elizejskiego przez kandydata lub kandydatkę Zjednoczenia Narodowego i w sytuacji, gdy sondaże w Niemczech otwiera AfD, autorzy NSS piszą: „Ameryka zachęca swoich politycznych sojuszników w Europie do działania na rzecz odrodzenia ducha, zaś coraz większy wpływ europejskich ugrupowań patriotycznych napawa optymizmem”. I dalej: „administracja Trumpa weszła w konflikt z europejskimi politykami, którzy żywią nierealistyczne oczekiwania odnośnie do wojny oparte na niestabilnych rządach mniejszościowych, z których wiele depcze podstawowe zasady demokracji, aby wyeliminować opozycję”.

Zdaniem NSS to więc opór ugrupowań głównego nurtu w Europie, które nie zgadzają się na kapitulację Ukrainy przed żądaniami Putina, stanowi główną przeszkodę dla pokoju. Nic dziwnego, że dokument wzbudził zachwyt Kremla. Także dlatego, że nie ma w nim krytyki brutalnego reżimu, jaki zbudowała Moskwa.

Ale rosyjscy przywódcy muszą się cieszyć z jeszcze jednego powodu. Dokument Białego Domu jest tak naprawdę deklaracją porażki Ameryki. Stwierdza, że porządek powstały po zakończeniu zimnej wojny, gdy Stany były jedyną superpotęgą odpowiedzialną za pokój na świecie i promującą wolność oraz demokrację, nie tylko odchodzi w przeszłość, ale w ogóle był błędem. Jego miejsce ma zająć „elastyczny realizm”: układ, w którym Ameryka wyznacza własną strefę wpływów i uznaje też strefę wpływów innych potęg. Mało tego: Waszyngton deklaruje, że nie będzie podważał autorytarnych czy wręcz totalitarnych rządów w takich krajach, jak Rosja czy Chiny, skoro taka była ich historia. Jak tę deklarację Trump może łączyć z zapowiedzią „duchowego odrodzenia” Ameryki i projekcją przez nią „soft power”, to już on sam musiałby wytłumaczyć. 

Czytaj więcej

rozmowa

Politolog z USA: Popularność Trumpa pikuje. Czy demokraci wykorzystają szansę?

Popularność Donalda Trumpa pikuje, więc nie da się wykluczyć, że nawet nudny kandydat demokratycz...

Polska miała w każdym razie sporo szczęścia, że upadek komunizmu przypadł na rządy prezydenta zbudowanego z innej gliny: Ronalda Reagana. Inaczej być może zostalibyśmy uznani za kraj, którego „historia” predestynuje do pozostania w kręgu wpływów Moskwy. Powody do niepokoju ma teraz Ukraina. Nie tylko dlatego, że NSS zapowiada koniec poszerzenia NATO, ale w ogóle przestrzega przed negatywnym wpływem organizacji międzynarodowych ograniczającym działania rządów narodowych. Czy Strategia jest więc zapowiedzią decyzji o wycofaniu części amerykańskich wojsk z Europy? A może w ogóle trwałego osłabienia Sojuszu Atlantyckiego?