Stany Zjednoczone nie widzą Ukrainy w NATO

W ciągu 15 lat role się odwróciły. Na szczycie NATO w Bukareszcie w 2008 r. to prezydent George W. Bush forsował przyznanie Ukrainie Planu Działania na Rzecz Członkostwa (MAP), przedsionka do akcesji do paktu. Napotkał wtedy na twardy opór kanclerz Angeli Merkel i prezydenta Nicolasa Sarkozy’ego, przez co MAP przepadł, a w deklaracji spotkania stanęło na ogólnej formule, że „Ukraina będzie członkiem sojuszu”.

Ukraińska ofensywa

Jednak od „Financial Times” i „Le Monde”, po „Politico” i DPA, coraz więcej mediów wskazuje, że przed kolejnym szczytem Sojuszu Atlantyckiego w litewskiej stolicy za nieco ponad dwa miesiące to administracja Joe Bidena stawia najtwardszy opór przed złożeniem konkretnych obietnic w sprawie ukraińskiej akcesji do NATO. Otwartość Niemiec w tej sprawie jest co prawda niezauważalnie większa. Jednak już Emmanuel Macron, który w grudniu deklarował, że „akcesja Ukrainy do NATO nie jest najbardziej prawdopodobnym scenariuszem”, miałby być nieco bardziej otwarty. Francuz, który był w kwietniu bardzo krytykowany za brak poparcia dla Tajwanu w konfrontacji z Chinami, chciałby wrócić do swojej ulubionej roli pośrednika, który ostatecznie rozstrzyga o kształcie porozumienia.

Czytaj więcej

Konflikty zbrojne

USA i Niemcy: Ukraina w NATO? Najpierw musi wygrać z Rosją

Nadzieje Ukrainy na bardziej konkretną perspektywę członkostwa w NATO są zagrożone - pisze niemie...

Niedawne przecieki z amerykańskiego wywiadu wskazują, że Pentagon pozostaje sceptyczny co do sukcesu ukraińskiej ofensywy. Jego zdaniem może ona tylko w ograniczonym stopniu zmienić przebieg linii frontu. Paradoksalnie to jest wynik wstrzemięźliwości samych Stanów (i ich sojuszników) w przekazywaniu Ukraińcom broni.

Jednak Joe Biden, który właśnie przedstawił oficjalnie swoją kandydaturę w walce o reelekcję, liczy, że najdalej latem przyszłego roku wojna zostanie zakończona, najpewniej poprzez zamrożenie frontu w mniej lub bardziej obecnym kształcie.

W rozmowie z „Le Monde” Christopher Chivvis, wzięty ekspert Fundacji Carnegie, tłumaczy, że Ukraina nie jest częścią „żywotnych interesów Ameryki”. Dla Bidena znacznie ważniejsze jest możliwie szybki powrót do konfrontacji z Chinami. A przede wszystkim pokazanie jeszcze przed wyborami Amerykanom, że w starciu z Rosją osiągnął sukces. Donald Trump, zapewne główny przeciwnik Bidena w wyborach, będzie mocno grał w kampanii wyborczej kartą porozumienia z Putinem, do jakiego miałby rzekomo doprowadzić.

Oszustwo Budapesztu

W rysującym się w ten sposób scenariuszu Ukraina musiałaby się pogodzić nie tylko ze stratami terytorialnymi, ale także zadowolić skromniejszymi od artykułu 5. Traktatu Waszyngtońskiego gwarancjami bezpieczeństwa. W niedawnym wywiadzie dla „Rzeczpospolitej” Camille Grand, do ubiegłego roku zastępca sekretarza generalnego NATO, mówił o możliwości zawarcia dwustronnej umowy między USA i Ukrainą, być może wzorowanej na porozumieniu, które łączy Amerykę z Izraelem. Wskazywał też na możliwość stacjonowania wojsk alianckich na terenie Ukrainy. Z kolei we wspomnianej już wypowiedzi z grudnia Macron zapowiadał „solidne gwarancje bezpieczeństwa” dla Ukrainy.

W Kijowie wciąż żywa jest jednak trauma związana z Memorandum Budapeszteńskim z 1994 r., w którym Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i Rosja gwarantowały integralność terytorialną Ukrainy w zamian za oddanie przez nią Moskwie broni jądrowej. W chwili próby w 2014 r. porozumienie nie zadziałało: Ukraina straciła Krym i część Donbasu.

– Oszukali nas – mówił po latach „Rzeczpospolitej” ówczesny prezydent Ukrainy Łeonid Krawczuk.

Jednak podczas spotkania ministrów spraw zagranicznych NATO w Brukseli na początku kwietnia sekretarz stanu Antony Blinken podkreślał, że w tej chwili Sojusz musi koncentrować się na wsparciu wojskowym dla Ukraińców, a nie członkostwie tego kraju w pakcie.

Czytaj więcej

Konflikty zbrojne

Sekretarz generalny NATO: Wyszkoliliśmy dziewięć ukraińskich brygad

Kraje NATO dostarczyły Ukrainie ponad 98 proc. obiecanego jej sprzętu pancernego - oświadczył sek...