Złote monety bez zwolnienia w podatku od czynności cywilnoprawnych. Wyrok WSA

Tak wynika z jednego z najnowszych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) w Poznaniu. 

Sprawa była pokłosiem wniosku o interpretację podatkową. Wystąpiła o nią spółka zajmująca się działalnością kantorową. Wyjaśniła, że w jej ramach m.in. skupuje monety wykonane ze złota dewizowego od zwykłych klientów. Monety mają różną wagę, ale w każdym przypadku są o próbie złota równej lub wyższej niż 900. To monety z nominałem, tj. posiadające wybity nominał różnej wartości i będące prawnym środkiem płatniczym poza terytorium kraju, np. dolary australijskie, amerykańskie, kanadyjskie, euro czy funt brytyjski. Jak również bez wybitego nominału, którym przypisywana jest jednak określona wartość nominalna i będące prawnym środkiem płatniczym poza Polską.

Czytaj więcej

Ekonomia

Złoto: na jakie korzyści podatkowe można liczyć

Przy sprzedaży złota nie płacimy daniny od zysków kapitałowych, a przy inwestycji powyżej pół rok...

Spółka chciała potwierdzenia, że umowy sprzedaży monet, przy których występuje jako kupujący, podlegają zwolnieniu z art. 9 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). W ocenie pytającej to, że monety są wykonane ze złota dewizowego nie przeszkadza w uznaniu ich za walutę obcą, która jest objęta preferencją. 

Czy złote monety to waluty obce czy złoto dewizowe?

Inaczej sprawę widział jednak fiskus. Co prawda przyznał, że nie ma ustawowej definicji walut obcych. Niemniej odwołując się do prawa dewizowego podkreślił, że spółka skupuje monety ze złota dewizowego. A prawo dewizowe wyraźnie różnicuje pojęcia "waluty obce" i "złoto dewizowe". Jak tłumaczyli urzędnicy, pod pojęciem "złoto dewizowe" ustawodawca zawarł także monety bite po 1850 r. Dlatego w ocenie fiskusa, skoro skupowane przez spółkę monety wykonane są ze złota dewizowego, to nie mogą być zaliczane do tzw. walut obcych z ustawy o PCC. 

Uznano, że pomimo pełnionej przez nie roli środków płatniczych w wybranych krajach, ich przeważającą cechą jest wykonanie ze złota dewizowego. W konsekwencji fiskus odpowiedział, że na firmie będzie ciążył obowiązek w PCC w związku z nabywaniem monet ze złota dewizowego, każdorazowo, kiedy kwota zakupu przekroczy wartość 1000 zł. Spółka nie zgodziła się z taką wykładnią przepisów. Zaskarżyła ją, ale przegrała.

Czytaj więcej:

Podatki, Księgowość i Rachunkowość

MF interpretuje przepisy o zwolnieniu z PCC przy nabyciu mieszkania

Podatnik, który ma udziały w więcej n...

Pro

Poznański WSA przypomniał, że kluczowe znaczenie dla sporu ma art. 9 pkt 1 ustawy o PCC, który zwalnia od podatku sprzedaż walut obcych. I zgodził się, że przy braku zdefiniowania pojęcia walut obcych w ustawie o PCC trzeba sięgnąć po wykładnię systemową zewnętrzną. To znaczy, za podstawowy akt prawny normujący zagadnienia związane z obrotem dewizowym z zagranicą oraz obrotem wartościami dewizowymi w kraju należy uznać prawo dewizowe. A to doprowadziło WSA do wniosku, że sformułowane w nim definicje mają zasadnicze znaczenie przy wykładni wszystkich regulacji dotykających spornych zagadnień.

Czy umowa sprzedaży złotych monet bitych po 1850 r. jest zwolniona z PCC?

W ocenie sądu w świetle prawa dewizowego można by uznać, iż każda moneta będąca poza krajem prawnym środkiem płatniczym stanowi walutę obcą niezależnie od tego, z jakiego jest materiału. Niemniej zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 13 prawa dewizowego złoto w postaci monet bitych po 1850 r. zostało uznane za złoto dewizowe. Zatem regulacja ta stanowi lex specialis względem art. 2 ust. 1 pkt 10 prawa dewizowego, w którym mowa jest szeroko o monetach będących poza krajem prawnym środkiem płatniczym. Monety wykonane ze złota bite po 1850 r. należą zaś do węższej kategorii i dlatego nie mieszczą się w pojęciu waluty obcej, ale złota dewizowego.

Złote monety bite po 1850 r. zostały zaliczone przez ustawodawcę do złota dewizowego i bez znaczenia jest to, czy w kraju ich pochodzenia mogą służyć do płatności. WSA zgodził się z wykładnią fiskusa. Jak bowiem podkreślił, skoro złote monety bite po 1850 r. nie są walutą obcą, to nie jest zasadnym nadawanie im innego znaczenia tylko na potrzeby zwolnienia z ustawy o PCC. 

Wyrok nie jest prawomocny.