CIT-8 za 2016: Kiedy rozpoznać roczne korekty zysków w rachunku podatkowym

Korekty dochodowości nie są spowodowane wystąpieniem błędu czy pomyłki. Wynikają z przyjętych założeń związanych ze stosowaną polityką cen transferowych. Ujmuje się w dacie wystawienia/otrzymania faktury korygującej.

Publikacja: 29.03.2017 06:50

CIT-8 za 2016: Kiedy rozpoznać roczne korekty zysków w rachunku podatkowym

Foto: 123RF

W grupach podmiotów powiązanych zdarza się często, że polityka cen transferowych grupy określa zakładany poziom rentowności poszczególnych podmiotów. Poziom ten zależy m.in. od funkcji pełnionych przez dany podmiot i ponoszonego ryzyka. Przykładowo, tzw. producent kontraktowy, który ponosi ograniczone ryzyko, będzie miał założoną niższą rentowność niż tzw. producent o rozwiniętych funkcjach (ang. fully-fledged manufacturers), ponoszący znaczne ryzyko gospodarcze.

Mechanizmy wyrównywania

W ciągu roku rozliczenia pomiędzy podmiotami powiązanymi często odbywają się na zasadzie kosztów budżetowanych, przez co rentowność osiągana w ciągu roku różni się od tej zakładanej. W konsekwencji, po zakończeniu roku istnieje konieczność wyrównania rentowności do zakładanego poziomu. W praktyce stosowane są różne mechanizmy wyrównywania tej dochodowości. Mogą tu znaleźć zastosowanie faktury korygujące – wystawiane przez dostawców towarów/usług lub noty uznaniowe/obciążeniowe wystawiane często przez podmiot dominujący w grupie, który nie jest dostawcą ani odbiorcą towarów.

W takim przypadku pojawia się wątpliwość w jakim momencie takie korekty dochodowości ująć dla celów CIT - w roku, którego dotyczą, czy na bieżąco.

Zasadniczo na bieżąco

W przypadku korekt dokumentowanych poprzez faktury korygujące zastosowanie znajdą obowiązujące od 1 stycznia 2016 r. art. 12 ust. 3i oraz art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, które nakazują zasadniczo ujmować takie korekty na bieżąco. Zgodnie z tymi przepisami, jeżeli korekta kosztu/przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów/przychodów poniesionych/osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana/wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Roczne korekty dochodowości nie są spowodowane wystąpieniem jakiegokolwiek błędu czy oczywistej pomyłki. Wynikają one z przyjętych założeń związanych ze stosowaną polityką cen transferowych. A zatem roczne korekty dokumentowane fakturami korygującymi (często zbiorczymi) będą ujmowane na bieżąco – w dacie wystawienia/otrzymania faktury korygującej.

Uwaga na noty

W przypadku korekt dokumentowanych przez noty uznaniowe/obciążeniowe sprawa ma się trochę inaczej. Najczęściej są one wystawiane przez podmiot dominujący w grupie, który nie jest dostawcą ani odbiorcą towarów polskiej spółki. W takim przypadku należy uznać, że nie dochodzi do świadczenia żadnych usług przez żaden z podmiotów, więc otrzymane/płacone kwoty wyrównania nie powinny być traktowane jako wynagrodzenie za usługę, co determinowałoby moment rozpoznania przychodu/kosztu w CIT (a także skutki w VAT). W odniesieniu do otrzymanych środków nie znajdzie więc zastosowania art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, zgodnie z którym za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się (...) dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

- wystawienia faktury albo

- uregulowania należności.

W omawianym przypadku nie dochodzi bowiem do wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub świadczeń usług na rzecz spółki, od której podatnik otrzymuje wyrównanie dochodowości. W związku z tym, w przypadku wyrównania in plus (otrzymania środków) przychodem w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT będą otrzymane pieniądze, a momentem jego powstania zgodnie z ww. art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, będzie dzień otrzymania środków finansowych.

Potwierdzają to interpretacje indywidualne, np. wydana przez Izbę Skarbową w Katowicach 5 września 2016 r., (IBPB-1-2/4510- 543/16-2/KP).

To koszt pośredni...

Korekty in minus (dopłaty, które należy zrealizować na rzecz podmiotu dominującego) należy moim zdaniem uznać za tzw. koszt pośredni. Koszty pośrednie ujmowane są w CIT w dacie poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT). Za dzień poniesienia kosztu uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o CIT).

... czasem kwestionowany przez fiskusa

Warto jednak zaznaczyć, że organy podatkowe kwestionują nieraz zasadność uznania takich dopłat z tytułu wyrównania dochodowości do kosztów podatkowych. Przykładem jest interpretacja indywidualna Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 sierpnia 2016 r. (ILPB3/4510-1-287/16-7/KS). Uznano w niej, że „zobowiązanie spółki do zapłaty na rzecz pryncypała, nie będzie kosztem, który pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez spółkę przychodami. Nie można racjonalnie powiązać tego wydatku z przychodami spółki bądź z ich zachowaniem lub zabezpieczeniem. (...) Nie zostaną zatem wypełnione przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, nie można uznać, że omawiany wydatek zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodów." Dalej organ wskazał: „Należy przy tym podkreślić, że organ nie kwestionuje sensu ekonomicznego poniesionego wydatku, czy też racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych i ich efektywności, dokonuje natomiast oceny celowości wydatku w granicach wyznaczonych przez art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. czy konkretny wydatek został poniesiony w związku z dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła). Należy podkreślić, że fakt dokonanych opisanych rozliczeń pomiędzy uczestniczącymi podmiotami jest umowną sprawą stron i nie znajduje on automatycznego przełożenia na skutki podatkowe."

Uważam, że takie stanowisko jest niezasadne, niemniej jednak należy je mieć na uwadze planując rozliczenia i przepływy pomiędzy podmiotami powiązanymi. ?

W grupach podmiotów powiązanych zdarza się często, że polityka cen transferowych grupy określa zakładany poziom rentowności poszczególnych podmiotów. Poziom ten zależy m.in. od funkcji pełnionych przez dany podmiot i ponoszonego ryzyka. Przykładowo, tzw. producent kontraktowy, który ponosi ograniczone ryzyko, będzie miał założoną niższą rentowność niż tzw. producent o rozwiniętych funkcjach (ang. fully-fledged manufacturers), ponoszący znaczne ryzyko gospodarcze.

Pozostało 92% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Prawo karne
Wypadek na Trasie Łazienkowskiej. Nowe, szokujące informacje ws. Łukasza Żaka
Prawo dla Ciebie
Chronili swoje samochody przed powodzią. Policja wzywa ich na komendę. Będą mandaty?
Prawo karne
Ekstradycja Sebastiana M. Pomoże interwencja Radosława Sikorskiego?
Prawo dla Ciebie
Pracodawcy wypłacą pracownikom wynagrodzenie za 10 dni nieobecności
Materiał Promocyjny
Zarządzenie samochodami w firmie to złożony proces
Prawo pracy
Powódź a nieobecność w pracy. Siła wyższa, przestój, czy jest wynagrodzenie