Spłata kredytu refinansowanego ze sprzedaży mieszkania daje ulgę w PIT

Podatnicy uważali jednak, że spłata kredytu zaciągniętego na spłatę innego mieści się w pojęciu własnych celów mieszkaniowych, o którym mowa w zwolnieniu.

Takiego samego zdania była skarżąca, której fiskus odmówił prawa do zwolnienia w interpretacji podatkowej. Podkreślała, że cel kredytu refinansowego był identyczny z celem pierwotnie zaciągniętego zobowiązania – chodziło o sfinansowanie uzyskania prawa własności do tego samego mieszkania.

Niestety NSA nie podzielił tego stanowiska. Jego zdaniem wykładnia językowa spornego art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e ustawy o PIT prowadzi do jednoznacznego wniosku, że warunkiem skorzystania z prawa do ulgi było wydatkowanie środków ze sprzedaży nieruchomości na spłatę kredytu (pożyczki) spożytkowanego bezpośrednio na zakup np. lokalu mieszkalnego.

Jak podkreślili sędziowie, treść przepisu obowiązującego w latach 2004–2006 świadczy, że ustawodawca wskazał kolejność czynności podejmowanych przez podatnika: najpierw miało nastąpić zaciągnięcie kredytu mieszkaniowego, a potem zakup nieruchomości.

W ocenie NSA w tym wypadku przepis jest jasny i w jego wykładni należało się ograniczyć do wykładni językowej. Wprowadzanie zwolnienia w drodze innej wykładni, np. celowej, byłoby sprzeczne z konstytucją. Stanowiłoby też pogwałcenie zasady racjonalnego ustawodawcy. Sądy nie mogą w ten sposób wyręczać ustawodawcy. Orzeczenie jest prawomocne.