10 powodów, dla których Żydzi nie powinni stawiać pomnika Sowietom

– Wyrazi on naszą wdzięczność wobec Rosjan, którzy tak dzielnie walczyli z nazistami – powiedział izraelski premier. Według „Jerusalem Post” Netanjahu konsultował się w tej sprawie z Władimirem Putinem. Projekt ma być związany z obawami Rosji wywołanymi przez podważanie wkładu Sowietów w zwycięstwo nad Trzecią Rzeszą .

Wkroczenie Armii Czerwonej w 1944 roku nam kojarzy się z mordami, grabieżami i gwałtami. Dla Polaków po prostu jedna okupacja zamieniła się na drugą. Dla Żydów, którzy przeżyli Zagładę i ukrywali się podczas niemieckiej okupacji, oraz tych w niemieckich obozach, przyjście Sowietów oznaczało jednak wybawienie. Widok czołgu z czerwoną gwiazdą na wieży, który u Polaków budził grozę, dla Żydów był końcem koszmaru.

Tę perspektywę historyczną należy zrozumieć. Fakt, że Armia Czerwona podczas swojego marszu na Berlin przy okazji oswobodziła niemieckie obozy, nie powinien jednak przysłaniać Izraelczykom innych aspektów działalności tej formacji. I nie chodzi tylko o miliony zamordowanych przez bolszewików Rosjan, Polaków, Ukraińców, Białorusinów itd., ale także o żydowskie ofiary komunistycznego terroru.

Oto dziesięć powodów, dla których pomnik sił zbrojnych totalitarnego państwa, jakim był Związek Sowiecki, nie powinien stanąć w Izraelu.

1 Gdy w 1920 roku bolszewicy próbowali po trupie Polski przenieść ogień rewolucji do zachodniej Europy, Armia Czerwona wykazała się nieprawdopodobnym wręcz okrucieństwem wobec cywilów. Jej ofiarą padły także tysiące polskich Żydów. Do wyjątkowo gwałtownych grabieży żydowskich sklepów połączonych z pogromami ludności doszło na południowo-wschodnich terytoriach Rzeczypospolitej, na szlaku bojowym kawalerii Siemiona Budionnego.

2 Armia Czerwona była zbrojnym ramieniem partii. A jak ten komunistyczny reżym traktował Żydów? Oto relacja z Sowietów Rozina Fajwela: „Byli syjoniści, uznani za kontrrewolucjonistów, zostali zlikwidowani (unicztożeni). O kultywowaniu jakiejś żydowskiej kultury nie ma mowy. Młode pokolenie nic z żydowską kulturą i literaturą wspólnego nie ma. Obchodzenie świąt i zwyczajów spotyka się jedynie wśród starszego pokolenia i to po kryjomu. Bożnice nie istnieją. Zamieniono je na kluby, a często na magazyny i składy”.

3 Sowieci nie mieli dla obcych klasowo Żydów żadnej taryfy ulgowej. Eksterminowali więc żydowską burżuazję czy inteligencję. Prześladowań nie uniknęli nawet ci Żydzi, którzy wstąpili do partii komunistycznej. W trakcie czystek lat 30. wśród setek tysięcy zgładzonych aparatczyków znalazło się wielu pochodzenia żydowskiego. Żeby wymienić tylko tych najsłynniejszych, jak Karol Radek, Józef Unszlicht czy Grigorij Zinowiew.

4 Ofiarą NKWD padło także wielu znanych sowieckich pisarzy i artystów żydowskiego pochodzenia. Choćby Osip Mandelsztam, dręczony podczas śledztwa i zesłany do łagru we Władywostoku. Gdy już go zamęczono – jak wspominał świadek

– „koniec [poety] był powszedni i koszmarny. Przywiązano mu do nogi metkę, rzucono go na wózek między inne ciała, po czym wywieźli ich za bramę obozową i zwalili do fosy, tej zbiorowej mogiły”. Inny słynny zamordowany to Izaak Babel, którego rozstrzelano w Moskwie w 1940 roku.

5 Wbrew temu, co twierdziła moskiewska propaganda, II wojna światowa nie zaczęła się dla Związku Sowieckiego w 1941 roku, wraz z niemieckim atakiem. W 1939 roku Związek Sowiecki wraz ze swoim „najlepszym sojusznikiem” napadł na Polskę. To właśnie pakt Hitler – Stalin spowodował wybuch światowego konfliktu. W ten sposób zaprzyjaźniony z Trzecią Rzeszą Związek Sowiecki przyczynił się do tego, że ponad 60 proc. Żydów polskich znalazło się pod rządami gestapo i SS.

6 Los wielu z tych, którzy byli na Kresach i objęła ich władza sowiecka, również był nie do pozazdroszczenia. Jan T. Gross ocenia, że około 30 procent spośród obywateli Polski deportowanych w latach 1940 – 1941 stanowili Żydzi. Sam w Tel Awiwie spotkałem kobietę, która przeszła przez ten koszmar (wydostała się później z nieludzkiej ziemi z armią Andersa) i do dziś wspomina sowieckie bydlęce wagony jako najgorsze przeżycie. Jak mówiła, ludzie „umierali w nich jak muchy”.

7 Po wzięciu pod okupację połowy terytorium Polski Sowieci natychmiast zabrali się za żydowską inteligencję, burżuazję oraz wszelkich działaczy politycznych i społecznych. Trafiali do katowni NKWD wraz z Polakami. Do premiera Benjamina Netanjahu jako żydowskiego prawicowca, powinien przemówić przykład Menachema Begina. Ten przywódca polskich syjonistów rewizjonistów i późniejszy premier Izraela przeszedł przez ciężkie śledztwo w Wilnie i został zesłany do łagru. Przed niechybną śmiercią uratował go Anders. Do wicepremiera Ehuda Baraka jako żydowskiego lewicowca powinien zaś przemówić przykład Henryka Ehrlicha i Wiktora Altera, wybitnych działaczy Bundu z Warszawy porwanych w 1941 roku przez NKWD. Oni nie mieli tyle szczęścia co Begin – obaj zostali zgładzeni za „szpiegostwo na rzecz Hitlera”.