Jeszcze nie tak dawno fantastyka ukraińska wydawała się białą plamą na mapie tej literatury. Podejrzewaliśmy ją o ubóstwo własnych propozycji, przytłoczyła ją też fantastyka rosyjska. Zresztą, kto miał w tej dziedzinie coś do powiedzenia, wybierał rosyjski ze względu na większy zasięg.

Antologia zatytułowana mało szczęśliwie „Język Babilonu” zmienia tę perspektywę. Wołodymyr Arienew, który ją zestawił, pokazał tradycje: sięgnął nawet do Gogola i Iwana Franko, pominął natomiast fantastykę pisaną po rosyjsku z lat dominacji ZSRR. Główny zrąb antologii to jednak opowiadania współczesne, niektóre pisane już po wybuchu wojny wywołanej przez Rosję. Są tu utwory na wysokim poziomie literackim, respektujące trendy światowe, z różnych odmian fantastyki. Chyba najlepsze w tomie „Bliżej bieguna” Maksa Kidruka traktuje o Marsie, „Zamieć” Wołodymyra Kuzniecowa to fantastyka militarna z domieszką niesamowitości, a należąca do fantasy „Gawriłowna” Ołeksija Żupańskiego obiera za temat wiedźmę.