A mimo to trzeba powiedzieć, że Ziemia Święta jest miejscem szczególnym. Jest piątą Ewangelią, miejscem, w którym nad wyraz mocno przeżywa się czasy Jezusa, prawdę czterech Ewangelii.

Mam to szczęście, że jestem w niej już kolejny raz w tym roku, ale za każdym razem zdumiewa mnie, jak inaczej czyta się Ewangelię w tym miejscu. Przed chwilą byłem w Kafarnaum, miejscu, w którym Jezus uzdrowił paralityka przyniesionego przez czterech przyjaciół. „Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób przynieść go, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa. On widząc ich wiarę, rzekł: »Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy«. Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: »Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga?« Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: »Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: »Odpuszczają ci się twoje grzechy«, czy powiedzieć: »Wstań i chodź?«. Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do sparaliżowanego: »Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu«. I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga" (Łk 5,17-26).