Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.
Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.
Treści, którym możesz zaufać.
Reklama
Bogusław Chrabota: Rumunia zmienia zdanie o Polsce
Przed kilkoma dniami pani premier Rumunii Vasilica-Viorica Dancila zbulwersowała naszych rodaków stwierdzeniem, że „nie powinno się stawiać Rumunii w jednym szeregu z Polską i Węgrami". „Nie jesteśmy krajem drugiej kategorii. Są kraje bardziej skorumpowane, ale ich się nie krytykuje" – ogłosiła, odnosząc się do sąsiadów z zachodu i północy, czyli Węgrów i Polaków. Opinia rumuńskiej premier krążyła w polskiej sieci w postaci szyderczych (autoszyderczych?) memów, z dość czytelną, choć zwykle niedopowiedzianą, sugestią, jak to nisko musieliśmy upaść, skoro nawet Rumuni uznają się za lepszych w dziedzinie standardów demokratycznych.
Premier Rumunii Vasilica-Viorica Dancila
„Upadła na głowę?". „Zachłysnęła się tą pierwszą prezydencją?". Z większości komentarzy wyzierało nasze tradycyjnie aroganckie poczucie wyższości wobec Rumunów i ich kraju. A ja zawsze przy takiej okazji nie przestaję się dziwić, jaka jest siła stereotypu. Bo przecież to wspaniałe samopoczucie Polaków na swój temat w porównaniu z pogardzanymi Rumunami to czysty stereotyp.
Pamiętam, jak na początku lat 90. przerabialiśmy wielokrotnie ten temat w salonie genialnego dyplomaty i wypróbowanego przyjaciela Polski Ioana Grigorescu, który pełnił misję w Warszawie. Były to czasy, kiedy na rogach warszawskich i krakowskich ulic wysiadywali zabiedzeni żebrzący ludzie z Bałkanów, a my przechodziliśmy obok nich obojętnie albo rzucaliśmy im monetę trochę ze współczucia, a trochę z zażenowania. Nazywało się ich Rumunami, choć nie wszyscy pochodzili z południowych Karpat. Byli w większości pochodzenia romskiego i choć bukareszteńscy dyplomaci i konsulowie próbowali otoczyć ich opieką, tłumaczyli, że ci ludzie nie powinni być jedyną wizytówką podnoszącej się z komunizmu Rumunii.
Reklama
Plus Minus
„Wszystko jak leci. Polski pop 1990-2000”: Za sceną tamtych czasów
Ich nazwiska nie trafiały na okładki płyt, ale to oni ukształtowali dzisiejszy show-biznes.
Plus Minus
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa”: Wrednie i losowo
„Eksplodujące kotki. Gra planszowa” to gratka dla tych, którzy nie lubią współgraczy…
Plus Minus
„Jesteś tylko ty”: Miłość w czasach algorytmów
Chemia pomiędzy odtwórcami głównych ról utrzymuje film na powierzchni, także w momentach potencjalnej monotonii.
Plus Minus
„Harry Angel”: Kryminał w królestwie ciemności
Czasem największy horror zaczyna się wtedy, gdy przestajemy okłamywać samych siebie.
Plus Minus
Gość „Plusa Minusa” poleca. Sebastian Jagielski: Czego boją się twórcy
Współczesne kino częściej szuka empatii niż konfrontacji, ale wciąż uważam, że ta druga może być bardzo skuteczna.
