Przelewy z konta debetowego i różnice kursowe

[b]Tak orzekł WSA w Gdańsku 17 lipca 2009 r. (I SA/Gd 340/ 09, I SA/Gd 339/09, I SA/Gd 338/09).[/b]

Spółka złożyła trzy wnioski o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego przez ministra finansów. Wskazała w nich, że rozlicza się za pomocą trzech kont bankowych: walutowego rachunku bieżącego z możliwością posiadania debetu (dalej: konto 1), rachunku bieżącego w PLN (dalej: konto 2) oraz drugiego rachunku walutowego, jednak bez możliwości korzystania z debetu (dalej: konto 3). Zapytała, kiedy występują podatkowe różnice kursowe przy przelewach między tymi kontami oraz przelewach zewnętrznych. Jej zdaniem różnice występują, gdy dokonuje ona przelewów z konta 1 na konto 3 oraz gdy na konto 1 wpływają środki z kont kontrahentów lub innych kont własnych. Jednocześnie stwierdziła, że różnice kursowe nie powstają, gdy dokonuje przelewu z konta 2 na konto 1.

Organ podatkowy nie zgodził się z tym. Wskazał, że przeniesienie pewnej kwoty pieniężnej z konta debetowego na inne konto spółki w tej samej walucie jest podatkowo obojętne i nie może rodzić skutków w postaci podatkowych różnic kursowych, gdyż jest to tylko zmiana miejsca przechowywania środków, a nie operacja przepływu środków. Było to konsekwencją założenia, że skoro spółka może korzystać z debetu, to jest jednocześnie posiadaczem określonej kwoty pieniężnej do wysokości limitu, jaki może mieć na koncie debetowym.

WSA przychylił się do tej interpretacji i uznał, że [b]w tym wypadku możliwość korzystania z debetu nie może być traktowana jako kredyt. W związku z tym przelewy między kontem 1 a kontem 3 należy traktować jedynie jako zmianę miejsca przechowywania środków pieniężnych[/b].

Sąd wskazał również, że gdy z konta 1 przelewane są środki na konto 2, to różnice występują. Według WSA różnice kursowe występują także w sytuacji, gdy na konto 1 wpłacają środki zagraniczni kontrahenci. Jeśli chodzi o wpłaty dokonywane przez skarżącą z konta 3 na konto 1, nie dochodzi do powstania różnic kursowych.

[i]Autor jest pracownikiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Opinia: Aleksander Kot, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)[/b]

Należy zgodzić się z sądem, że przelew środków między własnymi kontami nie generuje podatkowych różnic kursowych. Jednak w innych przypadkach dysponowanie środkami w walucie obcej pochodzącymi z debetu w rachunku bankowym będzie prowadziło do powstania takich różnic.

Art. 15a ustawy o CIT wskazuje wyraźnie, że różnice kursowe mogą powstać jedynie, jeśli wystąpią różnice między wartością własnych środków pieniężnych na moment ich wpływu i wypływu. Pojawią się one, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa lub wyższa od wartości tych środków w dniu zapłaty lub innej formy ich wypływu. Wyraźne odniesienie do nabycia lub zapłaty jako podstawowych form wpływu lub wypływu środków w walucie obcej wskazuje, że o tych ostatnich operacjach (tj. wpływie lub wypływie pieniędzy) możemy mówić jedynie wtedy, gdy środki te przekazywane są między podatnikiem i innym, odrębnym podmiotem.

Przeniesienie środków między dwoma kontami tego samego podmiotu nie może zatem rodzić skutków w postaci podatkowych różnic kursowych. Jest to zresztą ekonomicznie uzasadnione: przesunięcie środków między własnymi kontami nie powoduje przysporzenia lub uszczerbku wartości aktywów podatnika.

Stąd nie należy jednak wnioskować, że w każdej sytuacji zapłata środkami w walucie obcej pochodzącymi z debetu nie wywoła efektu w postaci powstania podatkowych różnic kursowych. Zależnie od sformułowania umowy z bankiem utworzenie salda debetowego w rachunku walutowym oznaczać będzie powstanie między podatnikiem a bankiem stosunku zobowiązaniowego, będącego kredytem lub pożyczką w walucie obcej, które w świetle przepisów ustawy o CIT powodują powstanie różnic kursowych.