Prawo do znaku jako dywidenda

Tak wynika z [b]wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 29 kwietnia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 374/10)[/b].

Sprawa dotyczyła wniosku o interpretację. Wystąpiła z nim firma Empik sp. z o.o. Poinformowała w nim, że zamierza wypłacić dywidendę jedynemu udziałowcowi. Zgromadzenie wspólników planuje więc podjąć uchwałę, na mocy której część dywidendy zostanie przekazana w formie niepieniężnej (prawa do znaku towarowego).

Spółka spytała, czy w takiej sytuacji powstanie u niej przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. W przepisie tym zostały przykładowo wymienione kwoty zaliczane do tej kategorii. Chodzi m.in. o otrzymane pieniądze oraz wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, wartość zwróconych wierzytelności, które uprzednio zostały odpisane jako nieściągalne lub umorzone i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

[wyimek]Spółka, która płaci dywidendę, nie uzyskuje przysporzenia majątku[/wyimek]

Zdaniem spółki przekazanie dywidendy w formie niepieniężnej nie skutkuje po stronie podmiotu wypłacającego powstaniem przychodu do opodatkowania. Podkreśliła ona, że kodeks spółek handlowych dopuszcza zarówno wypłatę dywidendy w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej. Zawsze jest to jednostronne zobowiązanie spółki względem wspólnika. Oznacza to powstanie przysporzenia majątkowego jedynie po stronie otrzymującego dywidendę.

Spółka podkreśliła, że wypłata dywidendy nie następuje w wyniku umowy zawartej pomiędzy udziałowcami i spółką. Po stronie wypłacającego nie następuje żadne przysporzenie majątkowe. Dlatego nie można uznać, że powstaje u niego przychód.

Izba skarbowa nie zgodziła się ze stanowiskiem spółki. Podkreśliła, że dywidenda jest kwotą wynikającą z wypracowanego zysku osoby prawnej. Jest ona wypłacana z tej części osiągniętego dochodu, która pozostanie po odprowadzeniu CIT. Izba zauważyła, że wypłata dywidendy nie jest wydatkiem zaliczanym do kosztów podatkowych. W spółce wypłacającej dywidendę pieniężną nie powstaje więc przychód do opodatkowania.

Odmienna jest sytuacja, gdy spółka dokonuje wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej. Nieuzasadnione byłoby bowiem różnicowanie sytuacji podatnika, który najpierw sprzedał prawa do znaku towarowego i uzyskał z tego tytułu przychód do opodatkowania, a następnie za otrzymane pieniądze spłacił swoje zobowiązanie wobec udziałowca z tytułu wypłaty dywidendy (to zdarzenie nie kreuje już przychodu podatkowego), od sytuacji podatnika, który przenosi bezpośrednio na rzecz udziałowca należące do niego prawo majątkowe tytułem wypłaty dywidendy. Zarówno w jednej, jak i w drugiej sytuacji spółka osiąga bowiem ten sam efekt ekonomiczny.

Sprawa trafiła do sądu.

– [b]Wypłata dywidendy nie spowodowała trwałego przysporzenia majątku spółki. Wręcz przeciwnie, doszło do jego uszczuplenia. Nie można więc się zgodzić, że osiągnęła ona przychód[/b] – podkreślił Tomasz Rolewicz, doradca podatkowy w PricewaterhouseCoopers, który reprezentował spółkę. Jego zdaniem trudno uznać, że doszło do odpłatnego zbycia majątku.

Sąd zgodził się z tymi argumentami i uchylił interpretację. Wyjaśnił, że [b]nie ma podstaw, aby wypłata dywidendy w gotówce powodowała inne skutki niż przekazanie jej w formie niepieniężnej[/b].