Taki wniosek płynie z [b]wyroku Sądu Najwyższego z 8 lutego 2010 r. (I PK 157/09). [/b]
W rozpatrywanej przez SN sprawie pracownik był zatrudniony w firmie mającej siedzibę w Gliwicach. Zajmował stanowisko montera. Zgodnie z treścią umowy o pracę miejscem jego pracy była siedziba zakładu pracy.
W angażu zamieszczono także dwie odrębne stawki wynagrodzenia – za pracę w siedzibie firmy pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie wynoszące 1,5 tys. zł.
Natomiast za pracę we Francji pracownik miał otrzymywać 1154 euro. Ponadto w czasie pracy wykonywanej poza granicami kraju firma pokrywała koszty przejazdu i zakwaterowania. Wypłacała także dodatkowe 19 euro za każdą dobę.
Podczas pracy we Francji pracownik przepracował ponad 250 nadgodzin. W zamian za ten czas chciał otrzymać wolne od pracy w tym samym wymiarze. Wniosek w tej sprawie oparł na podstawie art. 151[sup]2[/sup] § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link]. Pracodawca zgodził się na udzielenie wolnego.