Można tylko raz zaskarżyć zajęcie emerytury

[b]Tak uznał Sąd Najwyższy (sygn. III CZP 106/08)[/b]. Dłużnik może więc takie zajęcie kwestionować tylko raz – wnosząc zażalenie na tę czynność komornika do sądu I instancji, którym jest sąd rejonowy. Do sądu II instancji taka sprawa trafić nie może.

Wskazana uchwała jest odpowiedzią na pytanie prawne powstałe w związku z egzekucją komorniczą wszczętą przez Agencję Nieruchomości Rolnych jako wierzyciela przeciwko dłużnikowi Tadeuszowi S. Komornik zajął na wniosek agencji świadczenia emerytalno-rentowe przysługujące dłużnikowi od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z których sukcesywnie miał ściągać określoną, wynikającą z przepisów, kwotę na poczet spłaty jego zadłużenia.

[srodtytul]Kiedy można zakwestionować[/srodtytul]

Tadeusz S. zakwestionował to zajęcie w skardze. W myśl art. 767 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=70930]kodeksu postępowania cywilnego[/link] co do zasady na każdą czynność komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego, chyba że ustawa tę możliwość wyłącza. Dotyczy to również zaniechania przez komornika podjęcia czynności. W ten sposób jego działania może kwestionować dłużnik i jego wierzyciel czy wierzyciele, a także inna osoba, której prawa zostały przez czynności lub zaniechanie komornika naruszone lub zagrożone (np. właściciel rzeczy pożyczonej dłużnikowi czy oddanej mu w leasing).

Sąd uwzględnił skargę Tadeusza S. tylko co do zajęcia emerytury na poczet kosztów postępowania egzekucyjnego. W pozostałym zakresie ją oddalił. Na postanowienie to dłużnik wniósł zażalenie do sądu II instancji. Jednakże sąd rejonowy, za którego pośrednictwem taki środek odwoławczy się wnosi, odrzucił je jako niedopuszczalne.

Sytuacje, w których w postępowaniu egzekucyjnym przysługuje zażalenie do sądu II instancji, wskazano w kilkunastu przepisach dotyczących tego postępowania (w żadnym nie wymienia się postanowienia, o które chodzi w tej sprawie) oraz w art. 394 § 1 k.p.c. mającym odpowiednie zastosowanie także w tym postępowaniu (art. 13 § 2 k.p.c.). Co do zasady w myśl art. 394 § 1 k.p.c. można w ten sposób kwestionować postanowienia sądu I instancji kończące postępowanie w sprawie, a ponadto postanowienia tego sądu lub zarządzenia przewodniczącego wskazane w 12 punktach tego przepisu.

[srodtytul]Pytanie do SN[/srodtytul]

Z tej ostatniej możliwości skorzystał Tadeusz S. Przekonywał, że postanowienie sądu wydane wskutek skargi na czynność komornika w postaci zajęcia świadczeń emerytalno-rentowych należy do tych, które kończą postępowanie w sprawie, a więc można je kwestionować co do meritum, wnosząc zażalenie do sądu II instancji.

Sąd II instancji nie był tego jednak pewny i wystąpił z pytaniem prawnym do Sądu Najwyższego.

W jego uzasadnieniu zwrócił uwagę na występujące w orzecznictwie Sądu Najwyższego rozbieżności co do tego, jakie orzeczenia sądowe wydane w postępowaniu egzekucyjnym są orzeczeniami „kończącymi postępowanie w sprawie”.

[srodtytul]Bez zażalenia[/srodtytul]