[b]Sąd Najwyższy w swoim wyroku uznał, że wystarczy przesłanie organowi założycielskiemu uchwały rady pracowniczej wyrażającej zgodę na sprzedaż (sygn. II CSK 561/ 08)[/b]. Nie jest potrzebne informowanie go, jakiej treści umowa sprzedaży ma być zawarta.
Wyrok ten kończy wieloletni spór Skarbu Państwa – ministra Skarbu Państwa z Przedsiębiorstwem Państwowym Polska Żegluga Morska oraz PKN Orlen jako następcą prawnym Petrochemii Płock. W sprawie chodzi o umowę, na mocy której trzy akcje spółki z o.o. Naftoport należące do PŻM stały się za 5,3 mln zł własnością Petrochemii Płock.
Wątpliwości interpretacyjne dotyczyły art. 46a ust. 1 i 1a [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=166429]ustawy z 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych[/link]. Przepisy te zobowiązują przedsiębiorstwo państwowe do zgłoszenia organowi założycielskiemu – a tym dla PŻM był minister Skarbu Państwa – zamiaru sprzedaży akcji lub udziałów, z wyjątkiem akcji spółek dopuszczonych do obrotu publicznego. Organ założycielski może w terminie miesiąca od dnia zgłoszenia nie wyrazić zgody na sprzedaż. W myśl art. 46 ustawy z 1981 r. czynności prawne, których dokonano z naruszeniem tego przepisu, są nieważne.
Rada pracownicza PŻM podjęła 14 maja 1998 r. uchwałę o sprzedaży sześciu akcji Naftoportu za możliwie najwyższą cenę. Następnego dnia uchwała ta została przesłana ministrowi skarbu, a w sierpniu 1998 r. PŻM zawarła z Petrochemią Płock umowę sprzedaży trzech akcji za ponad 5,3 mln zł.
Dopiero w 2004 r. Skarb Państwa wystąpił przeciwko PŻM i PKN Orlen (następcy prawnemu Petrochemii) do sądu z żądaniem ustalenia nieważności tej transakcji z powodu niedopełnienia obowiązku zawiadomienia o zamiarze jej dokonania. Stało się to, gdy Orlen odsprzedał Skarbowi Państwa, który chciał odzyskać kontrolę nad Naftoportem, dziesięć z 24 należących do niego akcji tej firmy.
