Należy je zatem potraktować jako formę wynagrodzenia za świadczone usługi, wynikające bezpośrednio z umowy zawartej z kontrahentem, i opodatkować VAT.
[b]Tak orzekł WSA w Warszawie 22 kwietnia 2009 r. (III SA/Wa 3130/08).[/b]
Spółka prowadzi działalność polegającą na dystrybucji produktów szwajcarskiego kontrahenta. Zgodnie z umową utrzymuje w magazynach określony stan zapasów poszczególnych produktów. Ma to na celu zwiększenie dostępności produktów dla odbiorców spółki. Jednak niekiedy skutkuje utratą terminu ważności części produktów, w związku z czym szwajcarski kontrahent wypłaca spółce określoną kwotę stanowiącą ich równowartość.
Zdaniem spółki otrzymane kwoty należy traktować jako odszkodowanie, jakie kontrahent płaci w celu wynagrodzenia szkód spowodowanych narzuconym modelem sprzedaży.
Organ podatkowy nie zgodził się z tym. Wskazał, że otrzymana należność nie ma cech odszkodowania za poniesioną szkodę, gdyż w tej sprawie nie zaistniały okoliczności, które w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego powodowałyby szkodę i wpłynęły na wypłatę odszkodowania. Zawierając umowę, spółka zobowiązała się do świadczenia określonych usług. Kwoty te zatem są następstwem takiego działania spółki. Zachowania stron wynikają bezpośrednio z łączącej je umowy. W konsekwencji otrzymywanych kwot nie można uznać za odszkodowanie w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego, ale należy je potraktować jako formę wynagrodzenia za świadczenie usług, które podlega VAT.
