[b]Tak orzekł WSA w Warszawie 24 marca 2009 r. (III SA/ Wa 1591/08).[/b]
Bank zwrócił się do organów podatkowych o interpretację dotyczącą opodatkowania importu usług elektronicznych, koniecznych do prawidłowej obsługi transakcji wykonywanych przez klientów banku za pomocą kart płatniczych oraz prowadzenia rachunków.
Zdaniem banku usługi te należy uznać za pomocnicze i będące świadczeniem ubocznym względem usług pośrednictwa finansowego oferowanych przez bank swoim klientom. Zatem stosuje się do nich takie same zasady jak w stosunku do świadczenia zasadniczego, a więc korzystają one ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
Organ podatkowy nie podzielił stanowiska banku. Wskazał, że importowane usługi nie są usługami pomocniczymi wobec usług pośrednictwa finansowego. W tym wypadku bowiem zbywca usługi pomocniczej nie jest jednocześnie zbywcą usługi głównej. Zdaniem organu, aby można było mówić o usługach pomocniczych, ten sam podmiot musi występować w charakterze zbywcy w odniesieniu do usługi pomocniczej i usługi dominującej. Bank złożył skargę do WSA.
Sąd skargę oddalił, podzielając argumentację organów. Wskazał, że [b]importowane przez bank usługi elektroniczne, które jakkolwiek są konieczne do prawidłowego rozliczenia transakcji wykonywanych przez klientów za pomocą kart płatniczych, to nie są usługami pomocniczymi (ubocznymi) w stosunku do zwolnionej z VAT usługi pośrednictwa finansowego świadczonej przez bank, a tym samym podlegają VAT na zasadach ogólnych.[/b]
