[b]Tak orzekł WSA w Szczecinie 27 maja 2009 r. (I SA/ Sz 89/09).[/b]
Sprawa dotyczyła VAT za poszczególne miesiące 2006 r. Spółka sprzedała nieruchomości, nie wystawiła jednak faktury VAT, uznając, że te transakcje, jako dotyczące gruntów rolnych, nie podlegają opodatkowaniu. Art. 43 ust. 1 pkt 9 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=172827]ustawy o VAT[/link] zwalnia bowiem od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Organ pierwszej instancji po zebraniu materiału dowodowego w postaci studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie podzielił stanowiska spółki i określił zobowiązanie podatkowe. Jego zdaniem nieruchomość miała charakter budowlany.
Spółka nie zgodziła się z takim rozstrzygnięciem. W odwołaniu powołała się m.in. na ewidencję gruntów, w której nieruchomość sklasyfikowana jest jako rolna. Miejscowe plany utraciły moc prawną, zatem decydujące znaczenie powinna mieć – zdaniem spółki – ewidencja. Izba skarbowa utrzymała w mocy rozstrzygniecie organu pierwszej instancji.
Sprawa trafiła do WSA, który uchylił decyzję. Stwierdził, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie jest aktem prawa miejscowego i nie może mieć w sprawie decydującego znaczenia. Dodał, że zgodnie z art. 61 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=4C820EF6003CD18F924C9411619732C2?id=169354]ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym[/link] wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w razie łącznego spełnienia wyrażonych w tym przepisie warunków. Ostatni z nich wymaga, by tereny objęte były zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Organ nie odniósł się do tej kwestii w swoim rozstrzygnięciu, a zatem decyzję należało uchylić.
