Sąd stwierdził, że skarga jest zasadna. Przypomniał, że koszty uzyskania przychodów są jedynym z dwóch podstawowych elementów mających wpływ na dochód jako przedmiot opodatkowania. Nic więc dziwnego, że problematyka ta należy do najbardziej konfliktogennych.
Zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1. Ustawodawca świadomie użył pojęć niedookreślonych, dopuszczając ich elastyczne stosowanie w zależności od okoliczności faktycznych sprawy.
Ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów, spoczywa na podatniku. Z kolei jeżeli organy podatkowe uznają, że dany wydatek nie może zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów, to muszą wykazać przyczyny, dla których nie spełnia on przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy.
[b] Jeśli wydatek został poniesiony przez podatnika w sposób definitywny w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w celu uzyskania przychodów oraz został właściwie udokumentowany, to stanowi koszt uzyskania przychodów. [/b]
Za niewykonaniem umów, a w konsekwencji odmową uwzględnienia wydatku po stronie kosztów uzyskania przychodów nie mogą przemawiać błędy w adresie podatnika czy też rozbieżności co do daty przeprowadzenia przetargu, których to spółka nie mogła w sposób przekonywający wyjaśnić.
[b]Ewentualne uchybienia czy też naruszenia przepisów prawa podatkowego przez podwykonawców, w sytuacji gdy zostały spełnione wszystkie kryteria wynikające z art. 15 ust.1 ustawy o CIT, nie mogą stanowić podstawy do wyciągnięcia negatywnych skutków podatkowych w stosunku do podatnika. [/b]
