Ulgi dla przedsiębiorców są przyznawane na innej podstawie

Umorzenie zaległości podatkowych, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej stanowiące pomoc publiczną musi być zgodne z przepisami o warunkach dopuszczalności i nadzorowania pomocy publicznej dla przedsiębiorcy

Aktualizacja: 21.10.2009 07:43 Publikacja: 21.10.2009 06:00

[b]Tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 7 października 2009 r.(I SA/Łd 441/09)[/b].

[srodtytul] Jaki jest problem[/srodtytul]

Organy podatkowe odmówiły umorzenia zaległości w VAT w ramach pomocy na restrukturyzację, mimo załączenia przez podatnika do wniosku planu restrukturyzacyjnego oraz przedstawienia sytuacji gospodarczej i finansowej swojej firmy oraz planowanych efektów wnioskowanej pomocy.

Odmawiając umorzenia zaległości, organ pierwszej instancji oparł się na art. 67a § 1 pkt 3 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=17D0400F5DC1CCC891535C93AA2BBC62?id=176376]ordynacji podatkowej[/link]. Podatnik odwołał się od decyzji. Bezskutecznie.

Izba skarbowa wyjaśniła, że przyznanie ulgi podatkowej jest sytuacją wyjątkową i stanowi przywilej podatnika, a nie jego prawo. Zasadą jest bowiem płacenie podatków w ustalonych przepisami prawa wysokościach oraz terminach. Podatnik złożył skargę do sądu.

[wyimek]Zakres przyznanej ulgi zależy od rodzaju prowadzonej działalności [/wyimek]

[srodtytul] Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

WSA skargę uwzględnił. Stwierdził, że [b]ponieważ skarżący jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, to podstawą prawną decyzji organu pierwszej instancji powinien być art. 67b ordynacji podatkowej w zw. z art. 67a tej ustawy.[/b]

Zgodnie z art. 67b organ podatkowy na wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą może udzielać ulg w spłacie zobowiązań podatkowych określonych w art. 67a, przy czym ulgi te mogą przybierać następujące formy:

- ulgi, które nie stanowią pomocy publicznej;

- ulgi, które stanowią pomoc de minimis – w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis;

- ulgi, które stanowią pomoc publiczną.

Ustawodawca podzielił ulgi dla przedsiębiorcy na dwie grupy: niestanowiące pomocy publicznej i stanowiące pomoc publiczną. Te ostatnie zaś podzielił na takie, które: stanowią pomoc de minimis i stanowią inną pomoc publiczną. Wskazany podział obliguje organ podatkowy do ustalenia w pierwszej kolejności, jakiego charakteru pomocy dotyczy wniosek strony, w dalszej kolejności zaś, czy ewentualna pomoc jest dopuszczalna, a w przypadku ulgi dotyczącej pomocy publicznej – rozpoznania jej w świetle wspólnotowych i krajowych przepisów regulujących dopuszczalność jej udzielania, a następnie dokonanie oceny, czy wnioskodawca spełnia warunki do zastosowania określonej ulgi.

O zastosowaniu umorzenia decyduje w pierwszym rzędzie nie trudna sytuacja osobista podatnika albo też bliżej nieokreślone względy społeczne, jak to ma miejsce w przypadku klasycznego umorzenia zaległości podatkowych, lecz spełnienie przez podatnika warunków określonych w aktach prawnych prawa krajowego i wspólnotowego, odnoszących się do pomocy publicznej dla przedsiębiorców.

Internet i prawo autorskie
Bruksela pozwała Polskę do TSUE. Jest szybka reakcja rządu Donalda Tuska
Prawnicy
Prokurator z Radomia ma poważne kłopoty. W tle sprawa katastrofy smoleńskiej
Sądy i trybunały
Nagły zwrot w sprawie tzw. neosędziów. Resort Bodnara zmienia swój projekt
Prawo drogowe
Ten wyrok ucieszy osoby, które oblały egzamin na prawo jazdy
Dobra osobiste
Karol Nawrocki pozwany za książkę, którą napisał jako Tadeusz Batyr