[b]Tak orzekł NSA 6 lipca 2010 r. (I FSK 1153/09).[/b]
Spółka w deklaracjach podatkowych wykazywała kwotę różnicy VAT do zwrotu z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Z faktur wynika, że dostawy kierowano do angielskiego odbiorcy posługującego się numerem identyfikacyjnym VAT UE. Informacje uzyskane od administracji brytyjskiej ujawniły, że wskazany na fakturach numer należał jednak do innej firmy.
W związku z tym fiskus uznał, że brak było podstaw do opodatkowania dostaw zerową stawką VAT. Spółka nie zgodziła się z tym, argumentując, że nie można uzależniać możliwości zastosowania stawki 0 proc. VAT od prawidłowości rozliczeń podatkowych nabywcy.
Sprawa trafiła do WSA. Sąd podzielił stanowisko organu. Stawka 0 proc. VAT może mieć zastosowanie, gdy dostawa spełnia warunki przewidziane w art. 42 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=17D1F175CBC1000681743E9D550EDE8C?n=1&id=172827&wid=337454]ustawy o VAT[/link] do uznania jej za WDT: nastąpiła na rzecz podmiotu mającego status podatnika VAT w innym państwie UE, podatnik podał na fakturze prawidłowe numery identyfikacyjne VAT wraz z dwuliterowym kodem państwa, towary zostały wysłane lub wywiezione z Polski do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE, podatnik ma odpowiedni dowód potwierdzający wywiezienie towarów.
Zdaniem WSA brak jest także podstaw do uznania dostaw za sprzedaż wysyłkową, czego domagała się spółka. W wypadku sprzedaży wysyłkowej na spółce również ciąży obowiązek udokumentowania dostarczenia towarów jednoznacznie określonemu odbiorcy, a w sprawie nie zostało to dowiedzione.