Licencja na program komputerowy bez podatku u źródła

Umowa między Polską a Wielką Brytanią i Irlandią Północną nie zalicza do należności licencyjnych kwot płaconych za prawo do użytkowania oprogramowania komputerowego. Dlatego też, kupując taką licencję od brytyjskiego rezydenta, polski nabywca nie pełni obowiązków płatnika

Aktualizacja: 16.08.2010 04:00 Publikacja: 16.08.2010 03:00

Licencja na program komputerowy bez podatku u źródła

Foto: Fotorzepa, Mac Maciej Kaczanowski

Red

[b]Tak wynika z wyroku WSA w Gliwicach z 20 lipca 2010 r. (I SA/Gl 301/10).[/b]

Polska spółka kupiła od podmiotu rezydującego w Wielkiej Brytanii prawo do korzystania z programu komputerowego, za które ponosiła tzw. opłatę licencyjną. Jednocześnie zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy ciążą na niej obowiązki płatnika podatku z tytułu przychodów ze źródeł, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link], tj. z praw autorskich i pokrewnych.

Kwestia ta uregulowana została w umowie między Polską a Wielką Brytanią i Irlandią Północną o unikaniu podwójnego opodatkowania. W definicji należności licencyjnych zawartej w art. 12 ust. 3 umowy nie ma jednak mowy o oprogramowaniu komputerowym. W konsekwencji, zdaniem spółki, opłaty licencyjne za korzystanie z oprogramowania nie podlegają w Polsce podatkowi u źródła.

Organ zajął stanowisko przeciwne. Wskazał na art. 3 ust. 2 umowy, który pozwala na kształtowanie definicji przez prawodawcę krajowego. Zaznaczył też, że należy wziąć pod uwagę art. 74 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=08EAF90C6E47BDCDCB1FECD84D52993B?id=181883]ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych[/link], który nakazuje do oprogramowania komputerowego stosować odpowiednio przepisy dotyczące utworów literackich.

Sąd uchylił interpretację. Jego zdaniem nieuzasadnione jest odwoływanie się do art. 3 ust. 2 umowy, ponieważ daje on możliwość stosowania prawa krajowego tylko w stosunku do pojęć, których konwencja nie definiuje.

Tymczasem art. 12 ust. 3 umowy zawiera zupełną definicję należności licencyjnych i jest [i]lex specialis[/i] w stosunku do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jak i do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Sąd wskazał przy tym na [b]wyrok WSA w Warszawie z 17 października 2007 r. (III SA/ Wa 1017/07)[/b], w którym stwierdzono, że należności za prawo do użytkowania programu komputerowego nie można zakwalifikować do należności licencyjnych.

Co prawda orzeczenie to wydano na gruncie umowy polsko-niemieckiej, ale definicja w niej zawarta jest nawet szersza od tej z umowy polsko-brytyjskiej.

[i]Autor jest członkiem Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte[/i]

[ramka][b]Komentuje Wiesława Kozłowska, konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie):[/b]

Jest to kolejne pozytywne dla podatników orzeczenie potwierdzające brak obowiązku opodatkowania u źródła należności za korzystanie z programów komputerowych.

Polskie przepisy regulują kwestię opodatkowania przychodów z tytułu praw autorskich uzyskiwanych przez nierezydentów w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z jego brzmieniem podatek dochodowy z tego tytułu ustala się w wysokości 20 proc. przychodów. Co ważne, ustawodawca przewidział, że regulację tę stosuje się z uwzględnieniem umów o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Kwestią wątpliwą jest jednak, czy do opłat za korzystanie z oprogramowania komputerowego mają zastosowanie przepisy umów podatkowych dotyczące należności licencyjnych (przewidujące opodatkowanie należności preferencyjną stawką w państwie powstania), czy dotyczące zysków przedsiębiorstwa (przewidujące opodatkowanie w państwie prowadzenia przedsiębiorstwa).

W niektórych umowach wprost wymienia się należności z tytułu używania oprogramowania komputerowego w definicji pojęcia „należności licencyjne” (np. umowa z Kazachstanem, Portugalią czy Kirgistanem). Wtedy niewątpliwie wolą państw stron umowy międzynarodowej było opodatkowanie należności za korzystanie z programu komputerowego w państwie ich powstania.

W umowach, w których nie wymieniono w definicji „należności licencyjnych” programów komputerowych (przykładowo w umowie polsko-brytyjskiej), nie można wnioskować, że strony miały zamiar opodatkować należności za ich używanie w państwie powstania. Wręcz przeciwnie, należy brak ten uznać za celowy, a tym samym do opłat z tytułu używania programów komputerowych nie stosuje się regulacji dotyczących należności licencyjnych.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie także w [b]orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (wyroki z 13 stycznia 2010 r., II FSK 1182/08, i z 19 czerwca 2009 r., II FSK 276/08)[/b], w którym podkreślono, że obowiązku podatkowego nie można domniemywać, oraz że skoro w treści umowy w artykule definiującym należności licencyjne nie wymieniono należności z tytułu korzystania z oprogramowania komputerowego, to nie można tych należności opodatkować w państwie ich powstania.

Warto podkreślić, że mimo tak jednoznacznego stanowiska sądów administracyjnych organy podatkowe nadal mają odmienne zdanie w tej kwestii. Należy mieć jednak nadzieję, że wkrótce się to zmieni i podatnicy bez obaw będą mogli stosować korzystne dla nich przepisy.[/ramka]